در دومین قسمت از گزارشهای اختصاصی آرتتاکس از جشنواره فیلم تورنتو چه خواهید دید:
علی حجوانی از فیلمهایی بینالمللی میگوید که قبل از شروع رسمی جشنواره اکران شدهاند، فیلمهایی که اکران محدودتری دارند و بیشتر از سینمای شرق آسیا هستند.
Audition:
بهطور خلاصه میتوان گفت این فیلم نسخهی اروپایی فیلم ویپلش است. داستان زنیست که ویولن تدریس میکند و تلاش میکند تا شاگردش را به موفقیت برساند. فیلم متاثر از حالوهوای آثار اروپاییست و با توجه به اینکه کاراکتر اصلی آن یک زن است در آن دغدغههای زنانه نیز دیده میشود.
نخستین گزارش اختصاصی تصویری علی حجوانی از فستیوال فیلم تورنتو | ضیافت آغاز میشود
So Long My Son:
از تماشای این فیلم هم ضرر نمیکنید. فیلمی سهساعته از سینمای چین که داستانی زیبا و انسانی دارد. روایت دوستی دو انسان در بازهی زمانی سی-چهل ساله که با فلشبک و فلشفورواردهایش میتوانید تغییرات کشور چین را در دوران معاصر ببینید.
۳۷ seconds:
این فیلم ژاپنی نگاهی خاص به زندگی یک دختر معلول ۲۳ ساله که تلاش میکند خودش را در جامعه تثبیت کند و درامش بر همین بستر شکل میگیرد. با تماشای این فیلم میتوانید تا حدی به مناسبات رفتاری جامعهی ژاپن آشنا شوید.
از سینمای شرق آسیا بیشتر بخوانید: نقد فیلم انگل
Parasite:
فیلم پر سروصدای انگل که اگر جشنوارهی کن امسال را دنیال کرده باشید حتمن دربارهی آن شنیدهاید. فیلمی که به وقت اکران سالن پر بود و یادداشتهای تحسین برانگیز منتقدان را به همراه داشت. فیلمی از سینمای کره با موتیفهای آشنای این سینما که حرفش را میزند و غافلگیریهای خاص خودش را دارد.
Blow The Man Down:
یک فیلم آمریکایی به معنای بومیبودن. این فیلم در یک شهر خلوت و بندرگاهی میگذرد. داستان دو خواهر است که بعد از فوت مادرشان با ماجراهایی روبهرو میشوند. فیلم در عین بومیبودن نگاه جالبی به شهرهای بندری دارد.
Platform:
اگر علاقهمند فیلمهایی هستید که پیچیدگیهایی فیلمنامهای دارند اما داستانشان را به خوبی بیان میکنند تماشای این فیلم را از دست ندهید. تمام فیلم تقریبن در یک اتاق میگذرد، زمان روایت فیلم برای بیست-سی سال آینده است اما حال و هوایی آخرالزمانی دارد و در یک زندان میگذرد.