کارگاه دارالفنون | مجید مجیدی : در دنیای دیجیتال، خلاقیت کارگردان به عنوان یک هنرمند فراموش می‌شود
سیوششمین جشنواره‌ی جهانی فیلم فجر | مجید مجیدی در کارگاه «دارالفنون» به هنرجویان توصیه کرد برای ساخت فیلم‌های بهتر در فضای واقعی قرار بگیرندمجید مجیدی در سومین روز از سیوششمین جشنواره جهانی فیلم فجر به هنرجویان کارگاه «کارگردانی» توصیه کرد برای ساخت فیلم‌های بهتر در فضای واقعی قرار بگیرند و سعی کنند مردم و محیط اطراف‌شان را بشناسند.
به گزارش ستاد خبری سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر، کارگاه آموزشی «کارگردانی»، شنبه یکم اردیبهشت با حضور مجید مجیدی نویسنده و کارگردان سینما در سالن ۳ پردیس چارسو برگزار شد.
مجیدی با اشاره به تجربه فیلم‌سازی در شهر بمبئی گفت: «این اثر اولین فیلمی است که آن را به شکل دیجیتال فیلم‌برداری کردم. هرچند دنیای دیجیتال امکانات خوبی را در اختیار فیلم‌ساز می‌گذارد و به شما این امکان را می‌دهد که موقعیت‌هایی را که در دنیای واقعی قابل دسترس نیستند به تصویر بکشید ولی ممکن است شما را از روح و جان‌مایه فیلم دور کند.»
کارگردان «آن سوی ابرها» ادامه داد: «من کارگردان نسل سینمای آنالوگ هستم، بنابراین این تفاوت را بیشتر احساس می‌کنم. نگرانی من بیشتر به خاطر این است که به نظر می‌رسد در دنیای دیجیتال، خلاقیت کارگردان به عنوان یک هنرمند فراموش می‌شود و سینما شبیه به کلاژی می‌شود که همه تصویرهایش دیجیتالی است.»
مجیدی توضیح داد: «در فضای دیجیتال انگار قرار نیست که کارگردان دیگر به خودش زحمت بدهد مردم، فرهنگ‌ها و جهان پیرامون‌اش را بشناسد در حالی که فیلم‌سازی در محیط واقعی این امکان شناخت را برای بازیگر، فیلم‌بردار و همه عوامل فیلم فراهم می‌کند.»
این نویسنده و کارگردان ایرانی درباره ساخت فیلم در هند گفت: «چندین مرتبه تهیه‌کنندگان هندی پیشنهاد ساخت فیلمی در هند را به من دادند، اما برایم ریسک بزرگی بود چون با فرهنگ هندی‌ها آشنایی عمیقی نداشتم. فرهنگ مردم هند به فرهنگ ما نزدیک است اما باید عمیق‌تر با آنها آشنا می‌شدم تا بتوانم فیلمی باورپذیر بسازم. برای شروع تمام گروه فیلمم را از سینمای هند انتخاب کردم و فقط یکی از دستیارانم را از ایران با خودم بردم. دومین چالش مهمم، انتخاب بازیگر بود و چالش بعدی زبان بود.»
مجیدی ادامه داد: «تهیه‌کننده به این دلیل که بازار جهانی فیلم برایش مهم‌تر از بازار آن در کشور هندوستان بود پیشنهاد داد که فیلم را به زبان انگلیسی بسازیم. در ابتدا من هم قبول کردم چون فکر می‌کردم مردم هند به راحتی به زبان انگلیسی صحبت می‌کنند اما بعد از ورود به کوچه و بازار متوجه شدم مردم کوچه و بازار هندوستان به زبان هندی صحبت می‌کنند بنابراین تهیه‌کننده را قانع کردم که فیلم را به زبان هندی بسازیم و مترجمی پیدا کردم که زبان هندی و فارسی را خوب بداند و بتواند مفاهیم را منتقل کند.»
او درباره سینمای بالیوود گفت: «سینمای بالیوود مشخصات منحصربه‌فرد خودش را دارد و اگر بخواهیم در گیشه سینمای هند موفق باشیم باید آنها را رعایت کنیم، مثلن این که همیشه باید از ستاره‌های هندی در فیلم‌ها استفاده کرد، قهرمانان فیلم حتمن باید مرد باشند و چند ترانه باید در فیلم خوانده شود تا فیلم بفروشد البته برخی تلاش کرده‌اند که فیلم‌های هنری هندی بسازند اما این فیلم‌ها در گیشه موفق نبوده‌اند.»
مجید مجیدی ادامه داد: «هندی‌ها استودیوهای عظیم ساخت فیلم دارند و همه چیز را در پلاتو می‌سازند، اما به تهیه‌کننده گفتم که می‌خواهم فیلمم را در فضای واقعی کار کنم آن هم فیلمی که ۷۰ درصد آن در فضای خارجی می‌گذشت.»
کارگردان فیلم «بچه‌های آسمان» ادامه داد: «بمبئی شهر بسیار شلوغی است و کسانی که تجربه حضور در این شهر را دارند می‌دانند که چقدر فیلم‌برداری در آن سخت است چون این شهر به شدت شلوغ است و همه با هم بوق می‌زنند. من می‌خواستم فیلمم را در فضای واقعی بسازم به همین دلیل در یک پروسه هفت، هشت ماهه لوکیشن‌هایم را در دل بمبئی انتخاب کردم.»
بیشتر ببینید:
کارگاه فیلم‌نامه‌نویسی نغمه ثمینی | لینک تماشا
کارگاه فیلم‌نامه‌نویسی مهران کاشانی | لینک تماشا
