کارگاه تخصصی «سینمای جهان» با محوریت زیباییشناسی و استوریبرد در کارگردانی با حضور نادر طالب زاده و به زبان انگلیسی در پردیس چارسو برگزار شد.
به گزارش ستاد خبری سیوششمین جشنواره جهانی فیلم فجر، نادر طالب زاده در ابتدای کارگاه تخصصی «سینمای جهان» که ظهر روز پنجشنبه ۳۰ فروردین برگزار شد با ارائه توضیحاتی درباره زیباییشناسی و استوریبرد بیان کرد: «محوریت این کلاس درباره به کارگیری استوریبرد، گرافیک و استاتیک در سینما و فیلمسازی است. فیلمسازی نیاز به مهارتهای زیباییشناسانه دارد که شناخت درام، انتخاب سوژه و این که لوکیشن چه تاثیری در فیلمسازی دارد از جملهی این مهارتها است. یک کارگردان باید بداند همراه با موضوع چه حسی را در فیلم خود منتقل میکند و استوریرد این نکته را مشخص میکند.
نادر طالب زاده ادامه داد: لوکیشن هم در فیلم عنصر مهمی است به همین دلیل کارگردانان بزرگ مدت زیادی را برای انتخاب لوکیشن در فیلمسازی صرف میکنند.
طالب زاده با طرح این سوال که استوریبرد چیست و چه ویژگیهایی دارد، گفت: «فیلمسازان بزرگ نظیر کوروساوا، هیچکاک و… همهگی از استوریبرد استفاده میکنند و حتا میتوان گفت آنها همه چیز را پیش از ساخت اثر، نقاشی میکنند.
این پژوهشگر سینما به شرکتکنندگان ایرانی و خارجی حاضر در کارگاه کارگردانی پیشنهاد داد درباره اهمیت و نقش استوریبرد در فیلمسازی و کارگردانان مهمی که از این شیوه استفاده میکنند، بیشتر بررسی و جستوجو کنند.
او در ادامه به تحلیل کاربرد استوری برد در فیلم سینمایی «لئون» ساخته لوک بسون پرداخت.
دبیر کنفرانس بینالمللی «افق نو» بخش مصداقی کارگاه خود را با نمایش سکانسهایی از فیلم «لئون» آغاز و عنوان کرد: «اگر نقاشی نمیدانید، میتوانید با اشکال ساده، استوریبرد تهیه کنید و بعدها یک نقاش این طرح را کامل کند. این نقاشی باید با دیالوگ و حس ترکیب شود. در مجموع استوریبرد در کنار دیالوگها باید تصویری را از آنچه قرار است به تصویر کشیده شود، ترسیم کند.
طالبزاده همچنین خاطرنشان کرد: «برخی از کارگردانان نظیر فرانسیس فورد کوپولا نه تنها سکانسها را بر اساس استوری برد تنظیم میکنند بلکه هدف صحنه را نیز مینویسند و فلسفه آن را در کل قصه روی کاغذ میآورند.»
او با اشاره به سکانسهایی از فیلم «لئون» ادامه داد: «بسون در «لئون» از شهر منهتن، از دوربینی حرکتی به دوربین حرکتی دیگری پیش میرود. او از تصویر هوایی شهر به تصویر خیابان و بعد از آن به یک تصویر کلوزآپ با پس زمینهای سیاه از دو دست روی یک میز میرسد. نام این تکنیک «پردهبرداری تدریجی» است که سوژه را به زودی لو نمیدهد.»
نادر طالب زاده با بیان این که هر فیلمساز خوبی شخصیت اول را همان ابتدای اثر برملا نمیکند، گفت: «کارگردان خوب با تعلیقی سینمایی کاراکتر اصلی را به مخاطب معرفی میکند. قطعن بدون استوریبرد نمیتوان به نماهای «لئون» رسید. لوک بسون در ادامه نیز با نماهای خیلی نزدیک پیش میرود و تعلیق را حفظ میکند.»
طالب زاده افزود: استوریبرد باعث میشود کارگردان پیش از آن که فیلم را خلق کند، آن را دیده باشد. فیلمسازی بدون ترسیم استوریبرد مانند حضور در میدان جنگ بدون شمشیر است و ریسک دارد. جادوی لوکیشن در فیلم «لئون» کاملن مشهود است و معماری در فیلم بسون حرف میزند. چراکه منهتن نیز شهری پر از ساختمانهای تاریخی و دارای قدمت است و «لئون» هم فیلمی است که به سادگی از این لوکیشنها نمیگذرد.»
بخش دوم این کارگاه به پرسش و پاسخ اختصاص یافت. نادر طالب زاده در پاسخ به اینکه آیا میتوان استوریبرد را در ذهن داشت و روی کاغذ نیاورد، بیان کرد: اگرچه ذهنیت هم در این استوریبرد کمک میکند، اما بهتر است روی کاغذ بیاید زیرا در این صورت میتوان زواید کار را حذف یا اصلاح کرد. یک کارگردان خوب با ترتیبی که در ذهن دارد، پیش میرود و در اتاق تدوین هم مجاز است هر تغییری را اعمال کند.
طالب زاده در پاسخ به سوالی درباره بهترین زمان طراحی استوری برد گفت: «این کار باید پس از انتخاب لوکیشن و بازیگران اتفاق افتد.»
او همچنین به اهمیت فیلمسازی با استوریبرد و نقش آن در تدوین اشاره و عنوان کرد: «استوریبرد کار تدوینگر را نیز سادهتر میکند و یک فرصت برای او محسوب می شود.»
این منتقد همچنین به اهمیت زیباییشناسی در مستندسازی اشاره و عنوان کرد: «زیباییشناسی در مستند عین سینماست. در مستند نیز زیباییشناسی کاربرد دارد و بسیاری از بخشها در مستند، بازسازی است.»
بیشتر ببینید:
کارگاه فیلمنامهنویسی نغمه ثمینی | لینک تماشا