برد پیت مصاحبه را این‌گونه شروع می‌کند: اول از همه، سر صحنه کار با تارانتینو واقعن لذت‌بخش است. حتمن مطلع هستید که به شدت به سینما علاقه دارد و عاشق این است که در مورد آن صحبت کند. روی صحنه یک جریان انرژی وجود دارد که شبیه آن هیچ جای دیگری وجود ندارد. کارمان کنار هم دیگر کاملن هماهنگ و اتوماتیک بود. نمی‌توانم به شکل دیگری توصیف کنم، کار با هم دیگر خیلی ساده و مفرح بود. ما در زمان مشابه وارد صنعت شدیم. خیلی از کارگردانانی که با آن‌ها کار کردیم مشترک هستند، آدم‌های مشترک زیادی می‌شناسیم و به شدت برای کارش اهمیت قائل هستیم و این را می‌شود در فیلم دید.
نقد فیلم روزی روزگاری در هالیوود از نگاه منتقدان ورایتی و گاردین
دیکاپریو درباره شخصیت‌پردازی‌های تارانتینو می‌گوید: اولین کاری که کوئنتین بعد از خواندن فیلم‌نامه انجام می‌دهد این است که یک بیوگرافی و پیش‌زمینه‌ی داستانی عظیم به ما داد که نه تنها برای هر شخصیت بلکه در مورد رابطه و سابقه‌ی هم‌کاری شخصیت‌هایمان بود.
برد پیت در این مورد اشاره می‌کند: به شدت دقیق و پرجزئیات بود.
نشست خبری روزی روزگاری در هالیوود با حضور مارگو رابی و کوئنتین تارانتینو در جشنواره کن ۲۰۱۹
دیکاپریو ادامه می‌دهد: به عنوان دو نفر که با صنعت سینمایی بیگانه شدند و هر روز تلاش می‌کنند موفق باشند بنابراین بزرگ شدن در این شهر و داشتن مراجع بسیار و این که توانستم با برد کار کنم. فکر می‌کنم اولین روز به شکل خودکار درک کردیم که این دو نفر چه‌جور آدم‌هایی هستند و چه‌طور به هم دیگر تکیه می‌کردند تا در این صنعت باقی بمانند و به راه‌شان ادامه بدهند.
فوتوکال فیلم روزی روزگاری در هالیوود با حضور مارگو رابی و کوئنتین تارانتینو
برد پیت درباره دوره فعالیت هنری‌اش می‌گوید: نامه‌ی عاشقانه‌ای‌ست به این جامعه که گاهی عاشقش بودیم و گاهی ازش متنفر و لس‌آنجلس که دوستش داریم و سینما و تلویزیون و آدم‌هایی که درباره این دو موضوع کار کردند و حتا آن آدم‌های ناشناخته‌ای که پیش از ما آمدند، مثل ریک دالتون.
فرش قرمز فیلم روزی روزگاری در هالیوود با حضور مارگو رابی و کوئنتین تارانتینو
دیکاپریو درباره فیلم روزی روزگاری در هالیوود می‌گوید: چیزی که این فیلم را منحصر به فرد می‌کند تکه‌ای از زندگی یک انسان است که روزی در زندگی همه‌ی این آدم‌ها شخصیت‌هایی که داخل و بیرون هالیوود هستند و البته داستان در لایه‌های زیرین که در مورد دخترهای خانواده‌ی منسون است و این که چه‌طور برای همیشه این موضوع باعث تغییر آمریکا و فرهنگ شد. سال ۱۹۶۹ فقط در مورد تغییر تاریخ سینما نیست بلکه تغییر جهان هم هست. جنبش‌ها و شورش‌های رادیکال زیادی آن زمان شکل گرفته بودند. کوئنتین در کنار این که ما را به آن زمان برمی‌گرداند آن عنصر تارانتینویی که مختص کارهای خودش است را هم به داستان اضافه می‌کند. نگاهی نوستالژیک به گذشته با تمرکز بر روی اتفاقاتی که می‌توانستند رخ بدهند. از دید آدم‌هایی که روز به روز جلو می‌روند که بتوانند به زندگی‌شان سر و سامان بدهند. شخصیت‌های داستان ما سر همه چیز به یکدیگر تکیه می‌کنند.
آنونس4 ماه پیش
سینمای ایران2 هفته پیش
آنونس4 ماه پیش
آنونس1 سال پیش
سینمای ایران2 ماه پیش
آنونس4 ماه پیش
سینمای ایران2 سال پیش
تلویزیون3 ماه پیش