با ما همراه باشید

نقد فیلم بر اساس داستان واقعی ، ساخته‌ی رومن پولانسکی و با بازی امانوئل سنیه و اوا گرین، در استودیو آرت‌تاکس با یحیی نطنزی

یحیی نطنزی جدیدترین ساخته‌ی رومن پولانسکی را در گامی رو به عقب برای این فیلم‌ساز شهیر می‌داند و در نقد فیلم بر اساس داستان واقعی می‌گوید:

به تازگی نسخه‌ی قابل تماشای جدیدترین فیلم رومن پولانسکی در اختیار سینمادوستان قرار گرفت. از زمان ساخت و اکران این فیلم چندماهی‌ گذشته و در ایران چند روز بیش‌تر از دیده شدن آن نمی‌گذرد. پولانسکی یکی از بزرگ‌ترین و کنجکاوی برانگیزترین فیلم‌سازان تاریخ سینماست و یکی از مهم‌ترین فیلم‌سازان زنده‌ی دنیا محسوب می‌شود.

نباید توقعی از پولانسکی داشت

در کارنامه‌ی او فیلم‌هایی به شدت متنوع از نظر حسی، قابل دفاع و مهم دیده می‌شود. اگر حتا فیلمی از پولانسکی را دوست نداشته باشیم، بسیار سخت است که از آن بتوانیم بد بگوییم. اما این اتفاق برای من بعد از دیدن فیلم «بر اساس داستان واقعی» رخ داد. البته نمی‌توان توقع زیادی از این فیلم پولانسکی داشت، چرا که سن او به ۸۵ سال رسیده، فیلم‌های خوب خود را ساخته و دارای کارنامه‌ی قابل دفاعی‌ست.

وقتی پولانسکی از خودش تقلید می‌کند

متأسفانه پولانسکی در آخرین ساخته‌اش به حداقل‌ها اکتفا می‌کند. در این فیلم گویی شخصی در حال تلاش برای تقلید از پولانسکی است و از المان‌های فیلم‌سازی که روزگاری سازنده‌ی فیلم‌هایی چون «بچه رزماری» و «مستأجر» بوده چیزی نمی‌بینیم. گویی شخصی می‌خواهد المان‌های امتحان پس‌داده‌ی سینمای پولانسکی را در این فیلم جدید استفاده و امتحان کند.

در کنار نقد فیلم بر اساس داستان واقعی ببینید: برادران داردن از نگاه یحیی نطنزی: بخش اول | بخش دوم

المان‌هایی مثل کار در محیط بسته؛ یعنی کاراکترها در یک خانه‌ی شهری یا روستایی محصور باشند و نیز دست‌و‌پنجه نرم کردن با بحران‌های روان‌شناختی که شخصیت‌ها را درگیر خودش می‌کند:  من جمله عشق‌های نامتعارف، روابط عجیب و غریب، افسردگی‌های که ممکن است گریبان‌گیر انسان‌های موفق شود و چیزهایی که پولانسکی در آثار پیشین امتحان کرده و موفق بوده. اگر بخواهیم در مورد این فیلم صادقانه صحبت کنیم، متأسفانه بیننده را به چشمه می‌برد و تشنه بازمی‌گرداند.

دست فیلم‌ساز خالی‌ست

حتا ارجاعات به خود سینمای پولانسکی نیز ناشیانه هستند. به طور مثال ایده‌ی Ghost Writer یا همان نویسنده‌ی سایه. ال، شخصیتی که اوا گرین نقش آن را ایفا می‌کند، می‌تواند یادآور فیلم «او» (Elle)، ساخته‌ی پل ورهوفن باشد. فیلمی که از تاریخ انتشار مدت زیادی نمی‌گذرد. این موارد باعث می‌شود متوجه فقدان ایده‌های اورجینال در این فیلم شویم. به همین دلایل، «بر اساس داستان واقعی» در جشنواره‌ی کن سال ۲۰۱۷ نمایش محدودی داشت، جایزه‌ای دریافت نکرد و در میان دوست‌داران سینمای پولانسکی محبوب واقع نشد.

در هر صورت امکان ندارد که پولانسکی فیلمی بسازد و از بعضی سکانس‌ها و لحطات آن لذت نبرد. حضور امانوئل سنیه، همسر آقای پولانسکی، که در این فیلم نقش نویسنده‌ی موفقی را که دچار بحران روانی شده بازی می‌کند و از نقاط قوت این اثر محسوب می‌شود. اوا گرین تلاش خود را کرده ولی گاهی اوقات به نظر می‌آید بازی او از کنترل خارج شده و بر روی کلیشه حرکت می‌کند. اگر طرفدار سینمای پولانسکی هستید، تماشای این فیلم بی‌ضرر نیست.

به هر حال مانند آن است که یک سری ایده‌ها را تداعی و یادآوری کنید و نیز دیدن فیلم جدیدی از پولانسکی لطف بزرگی‌ست. ولی اگر به دنبال دیدن فیلمی جذاب، تریلری روان‌شناختی که بتواند ذهنمان را درگیر خود کند و همچنین اثری ماندگار، مانند آثار پیشین پولانسکی، هستید «بر اساس داستان واقعی» نمی‌تواند برایتان قانع کننده باشد.

برای افزودن دیدگاه کلیک کنید

یک پاسخ بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

راهنمای فیلم

نقد فیلم طلا | فیلم‌نامه‌ی سهل و ممتنع، اجرای سهل و ممتنع

نقد فیلم طلا

اختصاصی از آرت‌تاکس: نقد فیلم طلا به نویسندگی و کارگردانی پرویز شهبازی در استودیو آرت‌تاکس با خسرو نقیبی

نقد فیلم طلا از نگاه خسرو نقیبی

سردبیر آرت تاکس درباره‌ی تازه‌ترین اثر پرویز شهبازی معتقد است؛ «طلا» بیانیه‌ای علیه سینمای اجتماعی‌نمای این سال‌هاست؛ فیلمی با فیلم‌نامه‌ی سهل و ممتنع و اجرای سهل و ممتنع.

معرفی فیلم طلا

پرویز شهبازی با «نفس عمیق» خود را به عنوان کارگردانی کاربلد معرفی کرد و از همان فیلم تا امروز دغدغه‌های متفاوتش درباره جوانان را به تصویر کشیده است. شهبازی چه در مقام کارگردان و چه در مقام فیلم‌نامه‌نویس به زندگی جوان‌هایی می‌پردازد که سرگشتگی و آشوب، دوراهی‌های نفسگیری برایشان ساخته است. «مالاریا» داستان جوان‌هایی است که تلاش می‌کنند به یک غریبه کمک کنند و «دربند» داستان زندگی دختران جوانی را به تصویر می‌کشد که در تلاشند تا خود را بشناسند.

در کنار تماشای نقد فیلم «طلا» ببینید:

نشست خبری فیلم طلا

شهبازی که امسال را پرکارتر از سال‌های پیش گذرانده، فیلمنامه‌نویس «سال دوم دانشکده من» است که بازهم داستان یک گروه از دختران دانشجوست که به سفری دانشجویی می‌روند. در «سونامی» به عنوان مشاور میلاد صدرعاملی حضور داشت و هفتمین فیلم خود با نام «طلا» را به جشنواره فیلم فجر فرستاده است.

خلاصه فیلم طلا

داستان آن درباره جوان‌هایی است که قصد راه‌اندازی یک رستوران را دارند اما پدر یکی از آنها می‌میرد و مقداری پول هم ناپدید می‌شود. هرچند تم فیلم تا اندازه‌ای آشناست اما اولین واکنش‌ها به فیلم «طلا» خبر از موفقیت فیلم برای جذب مخاطب می‌دهند.

بازیگران فیلم طلا

نگار جواهریان، هومن سیدی، طناز طباطبایی، هدی زین‌العابدین، احترام برومند و مهرداد صدیقیان بازیگران این فیلم هستند.

در کنار تماشای نقد فیلم «طلا» ببینید:

معرفی فیلم طلا

 

از مجموعه تحلیل‌گران عصر ارتباطات بیش‌تر ببینید:

آرت‌تاکس را در توئیتر، تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید

کیدتاکس Kidtalks.ir | کیدتاکس رسانه تصویری کودکان و نوجوانان

تک‌تاکس Techtalks.ir | اولین رسانه تصویری فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران

ادامه مطلب

راهنمای فیلم

پیشنهاد سریال: پس از زندگی | غم از نگاه یک کمدین

نقد سریال پس از زندگی

نقد سریال پس از زندگی ، با بازی، نویسندگی و کارگردانی ریکی جرویس، در استودیو آرت‌تاکس با علی مصلح‌حیدرزاده

علی مصلح‌حیدرزاده سریال «پس از زندگی» را اثری کم‌یاب در میان ساخته‌های چند سال اخیر تلویزیون می‌داند و در نقد سریال پس از زندگی می‌گوید.

در کنار نقد سریال پس از زندگی ببینید:

نقد فیلم‌ استن و اُلی | دوگانه‌ی عشق و نفرت

غم از نگاه یک کمدین

سریال After Life یا «پس از زندگی»، سریالی کمدی‌ست که شبکه‌ی نت‌فلیکس، تولید و پخش آن را برعهده دارد. ریکی جرویس، کمدین مشهور بریتانیایی و مجری چند دوره‌ی گلدن گلوب، بازیگر نقش اول، نویسنده و کارگردان سریال است. ژانر اصلی این سریال کمدی‌ست اما نکته‌ی قابل‌توجه آن است که به مفاهیم تلخ، سیاه و گزنده‌ای می‌پردازد که مهم‌ترین آن مرگ و فقدان است.

سریال روایت‌گر داستان یک روزنامه‌نگار در یک روزنامه‌ی محلیِ شهری کوچک در بریتانیاست، که همسرش را از دست داده و شعارش «می‌خواهم خودم را بکشم و نمی‌خواهم زنده باشم» است. او نتوانسته که با مسأله‌ی بیماری و مرگ هسرش کنار بیاید و این کش-‌مکش درونی تبدیل به مجموعه‌ای از کنش‌ها و واکنش‌ها با دیگران شده. من جمله همکارهایش در روزنامه و مردمی که در این شهر کوچک زندگی می‌کنند.

مانیفست خودکشی

این کاراکتر، بسیار شرور و دوست‌نداشتنی جلوه می‌کند، زیرا تک‌تک جملاتی که بیان می‌کند، در راستای آزار دادن دیگران است. مانیفست و عقیده‌ی او به این گونه است که هیچ‌چیزی برای من مهم نیست و هرگونه که دلم بخواهد با دیگران رفتار می‌کنم. ولی در این شش قسمت سریال که دیدن آن زمان زیادی از ما نمی‌گیرد، به تدریج با سمت دیگر تونی جانسون، با بازی ریکی جرویس، آشنا می‌شویم و متوجه می‌شویم که چه رنج عمیقی را با خود حمل می‌کند.

در کنار نقد سریال پس از زندگی ببینید:

نقد فیلم‌ دله‌دزدها | دزدهای مسئولیت‌پذیر

همدلی با کاراکتری بددهن

هنر اصلی جرویس، به عنوان نویسنده و کارگردان، این است: او توانسته پس از گذشت دو قسمت فضایی ایجاد کند که بیننده با این کاراکتری تلخ، بددهن و حاضر جواب که هیچ خط قرمزی برای آزردن دیگران ندارد، همدلی و همدردی کند. صحنه‌های طنز سیاهی که خلق می‌کند، به ظاهر پیش پا افتاده هستند اما از دل آن‌ها دیالوگ‎ها و لحظاتی بیرون می‌آید که بسیار قابل لمس است و هر کسی که در زندگی فقدانی را تجربه کرده باشد، با آن صحنه‌ها ارتباط برقرار می‌کند. از طرفی دیگر این صحنه‌ها بسیار دراماتیک و ماهرانه نوشته شده است.

ما یک سری سکانس‌های تکراری در قسمت‌های مختلف این سریال داریم که مدام وجود دارند: رفتن او پیش روان‌شناس که از خود او آشفته‌تر به نظر می‌رسد، دیالوگ او در تحریریه‌ی روزنامه، دیالوگ او با خانمی مُسن در قبرستان و موقعیت‌هایی از این دست. این‌ها مدام در سریال تکرار می‌شود، به گونه‌ای که پس از یک یا دو قسمت، انتظار تکرار آن صحنه‌ها را داریم که از دل هر کدام‌شان یک موقعیت و مفهوم جدید بیرون می‌آید.

در کنار نقد سریال پس از زندگی ببینید:

نقد فیلم‌ اگر خیابان بیل می‌توانست سخن بگوید | سفید بد، سیاه خوب!

روان‌درمانی در ۱۲۰ دقیقه

در پس همه‌ی این موقعیت‌ها می‌خواهد نشان دهد که چه‌طور می‌توان با مرگ یک عزیز کنار آمد و کل سریال تبدیل به یک جلسه‌ی روان‌درمانی می‌شود. در قسمت ششم و پایانی فصل اول به‌طور ناگهانی همه‌چیز رو به خوبی و خوشی می‌رود و به یک پایان شیرین ختم می‌شود. وقتی این شش قسمت را پشت سر هم نگاه می‌کنیم، گویی واقعن به جلسات واقعی روان‌درمانی رفتیم و شاهد روایت واقعی یک آدم از فقدان و حس از دست دادن یک عزیز بودیم و پس از اتمام سریال، به جز قسمت پایانی که به نوعی جمع‌بندی محسوب می‌شود، یک حس تزکیه‌ی خوبی به آدم دست می‌دهد.

سریال کم‌یاب در سال‌های اخیر

گویی بیننده یک برش واقعی از زندگی یک انسان، شامل رنج‌ها، تردیدها و مشکلات درونی و بیرونی آدمی که بد نیست ولی به خاطر آسیب درونی‌اش تصمیم گرفته که بد، تهاجمی و آزاردهنده نشان دهد. این موارد بین سریال‌های کمدی چند سال اخیر، بسیار کم‌یاب است و به همین دلیل، سریال «پس از زندگی» یکی از بهترین سریال‌های جدید در بین خروجی‌های شبکه‎ی نت‌فلیکس و همه‌ی شبکه‎های تلویزیونی انگلیسی زبان ساخته شده.

ادامه مطلب

راهنمای فیلم

نقد فیلم شبی که ماه کامل شد | فیلمی که در جزئیات شکل می‌گیرد

نقد فیلم شبی که ماه کامل شد

نقد فیلم شبی که ماه کامل شد از نگاه گل‌بو فیوضی

 

از شبی که ماه کامل شد بیش‌تر ببینید:

گفت‌وگوی خسرو نقیبی با نرگس آبیار، هوتن شکیبا و پدرام شریفی در استودیو مولن‌روژ | لینک تماشا

گفت‌وگو با فیلم‌بردار و تدوین‌گر «شبی که ماه کامل شد» | لینک تماشا

معرفی فیلم | لینک تماشا

نشست خبری فیلم در کاخ رسانه‌ | لینک تماشا

فوتوکال فیلم | لینک تماشا

 

 

دیگر ویدیوهای ما از سی‌وهفتمین جشنواره‌ی فیلم فجر را در صفحه‌ی اختصاصی این رویداد در آرت‌تاکس ببینید

ادامه مطلب

محبوب‌ترین‌ها