فستیوال ونیز ۲۰۱۹: نقد فیلم The Truth / حقیقت، ساختهی هیروکازو کورئیدا، از نگاه ژان بروکس، منتقد گاردین
حقیقت: فیلمی که دوست دارد در میان داد و فریادهای دیگران، آرام سخنش را بگوید
معمولن ونیز با فیلمی هالیوودی و شکوهمند آغاز میشود. ولی این بار با «حقیقت» روبهرو هستیم؛ فیلمی که دوست دارد در میان داد و فریادهای دیگران، آرام سخنش را بگوید. «حقیقت» زیبا و لذتبخش است و دقیقن میداند به کجا میخواهد برسد. تنها چیزی که اینجا دیده نمیشود، آن قدم نهایی برای به حد اعلا رساندن فیلم است.
اولین فیلم کورئیدا خارج از ژاپن، او را در خانهی پاریسی لوکسی مییابد که پر از ستارههای نامآشنای فرانسوی با اجرای بیعیب و نقص است. کاترین دونوو در نقش فابیان، ستارهی سینمایی جنجالی و پرافتخار است. در مقابل، ژولیت بینوش نقش لومیر را دارد؛ زنی شکاک که همواره زیر سایهی مادرش بوده و آنقدر به این موضوع عادت کرده که تلاشی برای خروج از این موقعیت نمیکند.
خلاصه داستان فیلم:
فابیان اخیرن کتابی در رابطه با خاطراتش منتشر نموده (با نام حقیقت) که رابطهی شکننده میان مادر و دختر را به تحریر آورده و از واقعیت در رابطه با زندگی حرفهایاش تا جای ممکن پرهیز کرده است. ایتان هاوک نیز همسر لومیر است که به تازگی از شر اعتیاد خلاص شده. اما تمام بازیگران فیلم زیر سلطهی اجرای دونوو هستند.
در کنار نقد فیلم The Truth از صفحهی اختصاصی جشنواره فیلم تورنتو دیدن کنید
کورئیدا: داستانگویی دلپذیر و آرامبخش
کورئیدا خود را به عنوان استاد درامهای آرام پیشرونده اثبات کرده است و با کاشتن جزئیات ریز در ابتدا و ریشه یافتنشان، همگی در انتهای فیلم رشد میکنند و گُل میدهند. کورئیدا فیلمهایی میسازد در رابطه با معجزههای کوچک زندگی و خانوادهای که به شکل غیرقابل انتظاری هنوز از هم فرونپاشیده است. «حقیقت» ذره ذره جادوی کورئیدا را در خود دارد.
کورئیدا برای فیلم پیشین خود، «دله دزدها» نخل طلای کن را تصاحب نمود اما بحث ما در مورد فیلمی دیگر در فستیوال دیگری است و نمیتوان انتظار تکرار موفقیت داشت. هر چند «حقیقت» به اندازه بهترین اثر این کارگردان نو و عجیب نیست، با مجموعهی وقایعی میان دو شخصیت فابیان و لومیر، تمام زوایای رابطهشان را افشا میکند و دینامیک این دو را به تصویر میکشد. بله کورئیدا داستانگویی دلپذیر و آرامبخش است در عین آن که «حقیقت» احساسات در مرکز آن، ما را از راحت شدن بیش از حد بازمیدارد.
ژان بروکس، منتقد گاردین
مترجم: محمد تقوی