ترجمه اختصاصی از آرت‌تاکس: نقد و بررسی سریال «Homeland / هوم‌لند» را با بازی کلیر دینس (کری متیسون) از نگاه سارا میلر، منتقد نیویورک تایمز.

نقد و بررسی سریال Homeland | آمریکا ببین: دستم خالیه!

این‌ها اولین کلمات کری متیسون در سریال «هوم‌لند» است:«برایم مهم نیست که او کجاست. پیدایش کنید. فوراً.»

این کلمات با لحنی کاملاً سرزنش‌گر خطاب به همکارش به خاطر کندی و فقدان عمق دید و تخیل او گفته می‌شوند. کری متیسون، مامور سی‌آی‌ای با بازی کلیر دینس، کلمات را پیش از گفتن مزه نمی‌کند. او از کشمکش و احساسات دشوار دوری نمی‌جوید. در واقع او از اختلال دوقطبی رنج می‌برد (که گاهی بنا به نیاز سیر داستان درمان نمی‌شود). به همین دلیل او به احساسات دشوار عادت دارد.

بسیاری از افراد (که غالب آن‌ها مرد هستند) از جستجوی مصرانه و دشوار او برای حقیقت دل‌زده شده‌اند و به غرایزی که در پشت چشمان زیبای او نهفته است اعتماد ندارند. آن‌ها همیشه او را در بیمارستان بستری می‌کنند و می‌گویند او همیشه اشتباه می‌کند اما او هر بار از بیمارستان بیرون می‌آید تا خلاف آن را ثابت کند. به علاوه او یک مادر تنها هم هست.

خلاصه‌ی مطلب این که کری متیسون همیشه دستش به کاری بند است و بدون کیف خبرنگاری‌اش هیچ جا نمی‌رود.

خانم دینس در ایمیلی درباره‌ی کیف‌های شخصیتش گفت:«آیا کری برای رفتن به هر جایی یا بازجویی از هر کسی ابتدا کیفش را از ماشینش برمی‌دارد؟ خلاصه‌ی این سوال همیشه این بوده که «آیا او دوستش را با خود می‌برد؟» البته گه‌گاهی این کیف بیش‌تر «بهترین دوست» او بود ولی هیچ وقت لازم نبود همراهش باشد چون رقابتی در سلیقه وجود نداشت.»

من کری متیسون را دوست دارم. من کلیر دینس را دوست دارم. اما از کیف‌های خبرنگاری متنفرم.

اولین کیف خبرنگاری کری (اولین قسمت، سال ۲۰۱۱)

می‌دانید، من یک کیف دوشی محکم، یک کیف دستی، یک کیف پزشکی یا یک پارچه‌ای مانند آن کیف پرادای سبز تیره‌ای که ایسا ری در اولین صحنه‌اش در قسمت «عکس» به دوش می‌کشد را دوست دارم. این یک کیف واقعی است. کیف‌های خوبی زیبایی زنان را چه روی پرده و چه به صورت شخصی بالا می‌برند اما کیف‌های خبرنگاری با نحوه‌ی قرار گرفتنشان روی بدن تمام زیبایی، ظرافت، شکوه، خوش‌سلیقگی و حیات را پاک می‌کنند.

در کنار نقد و بررسی سریال Homeland ببینید:

جدیدترین تریلر سریال Homeland | آیا صلح بزرگ محقق می‌شود؟

کیف‌های خبرنگاری فرم بدن را به دو نیم تقسیم می‌کنند و خود کیف هم مسخره و آسیب‌پذیر است. به علاوه اگر تلفن همراه و کارت اعتباریتان تنها چیزهایی است که با خود حمل می‌کنید چرا آن‌ها را در جیبتان نمی‌گذارید؟ و مشکلتان چیست که زحمت پوشیدن لباسی جیب‌دار را به جان نمی‌خرید ولی می‌توانید وقت خود را صرف بیرون رفتن و خریدن این آویز مسخره کنید؟

وقتی این‌ها را به کاتینا لاکِر، طراح لباسی که ظاهر کری را در «هوم‌لند» شکل داد، گفتم او فقط خندید. خانم لاکر گفت:«کری یک ابرقهرمان است. کیف خبرنگاری تنها انتخاب ما بود.» من اعتراضی نکردم اما این به معنا نبود که بی‌خیال می‌شوم.

فصل نهم و آخر «هوم‌لند» بیست و ششم آوریل پخش می‌شود. اگر شما این برنامه را صرفاً برای شناسایی کیف‌ها دوباره تماشا کنید (برای من این اتفاق افتاد)، بازیگران اصلی را نیز خواهید شناخت.

کری با کیف معمولی سیاهی به همراه یک کیف دستی شروع می‌کند اما خانم لاکر این ظاهر را به کیف برند Marc by Marc Jacobs با قفل‌های ظریف و محکم طلایی ارتقا می‌دهد و این کیف از میانه‌ی فصل سوم به بعد جزئی از او می‌شود. کیف خبرنگاری خاکستری‌ای که سازنده‌اش به دست زمان به فراموشی سپرده شده در فصل پنجم و در برلین او را همراهی می‌کند.

کری به همراه کیفش کیف با برند Marc by Marc Jacobs در فصل چهارم

او اکنون در فصل هشتم و در کابل افغانستان کیف Le Donne سیاهی با خود دارد و اکنون که کری به پایان برنامه نزدیک می‌شود، به ایالات متحده بازگشته و از کیف شکیل‌تر Rag & Boneاستفاده می‌کند. دبرا بیب، طراح لباس کنونی این برنامه، گفت:«ما همیشه سعی می‌کنیم به خاطر روند رویدادهای داستان حواسمان به کیف‌هایی باشد که ممکن است دیگر وجود نداشته باشند.»

وقتی به خانم بیب گفتم که از کیف‌های خبرنگاری خوشم نمی‌آید او هم گفت که شغل کری به این کیف نیاز دارد و من حاضرم که این نکته را بپذیرم. ولی زنان بسیاری که کری متیسون نیستند و با آجر به سر دیگران نمی‌کوبند و مرتباً ربوده نمی‌شوند هم از کیف خبرنگاری استفاده می‌کنند. مشکل آن‌ها چیست؟

ماریا شرمن نویسنده که متن او در Jezebel در سال ۲۰۱۹ با عنوان «چرا همه کیف خبرنگاری دارند؟» روایتگر جستجوی بی‌نتیجه‌ی او برای کیفی که خبرنگاری نباشد است و به نحوی «زوزه»[۱] ی کیف خریدن به شما می‌رود نوشت «آن‌ها همه جا هستند». او افزود:«کیف‌های خبرنگاری باید جذاب باشند اما احساس می‌کنم که شکوه و جذبه ندارند. کری می‌توانست کوله‌پشتی یا کیف کمری داشته باشد.»

به او گفتم که چقدر نوشیدنی یا قهوه خوردن با کسی که تمام مدت کیفش به دوشش است عذاب‌آور است (بیش‌تر از آن که فکرش را می‌کنید اتفاق افتاده است). هرگز نمی‌توانم این احساس را که این فرد هر لحظه می‌تواند بلند شود و بیرون رود از خود برانم.

کلیر ویویر موسس و مدیرعامل Clare V یک شرکت تولیدکننده‌ی کیف در عرصه‌ی مد و فشن است. گرچه او دسترسی نامحدود به زیباترین کیف‌های جهان دارد ولی او با میل خودش تنها نه کیف خبرنگاری دارد و می‌گوید که این کیف‌ها به شدت میان مشتریانش محبوب‌اند. البته او نیز نسبت به این کیف‌ها نقدی دارد:«کری کیف خود را زیاد از حد با خود حمل می‌کند. این مرا دیوانه می‌کند.»

خانم ویویر گفت که کری متیسون احتمالاً کیف خبرنگاری را معروف نکرده اما ظاهر او با ظاهر زنان مدرن کنون عجین شد. او گفت:«زنان امروزه می‌خواهند شیک ولی راحت و بدون ضعف باشند تا بتوانند با راحت‌تر با زندگی‌های سختشان دست و پنجه نرم کنند، چه مادران شاغل باشند چه مبارز علیه تروریست‌ها.»

کیف Le Donne در فصل هشتم

اکنون تمامی قسمت‌های «هوم‌لند» را، نه به خاطر کیف‌های کری بلکه به خاطری چیزی آزاردهنده‌تر دیده‌ام: این که این فیلم حول اضطراب آمریکایی موجود در جنگ‌های ۲۰ ساله در عراق و افغانستان می‌گردد. انگار که با وجود صدها هزار افغانستانی و عراقی که در این جنگ‌ها کشته شدند، مبارزات واقعی در جامعه‌ی جاسوسی آمریکایی رخ می‌داد.

به این فکر کردم که چگونه کری متیسون که مادری شاغل و مبارز علیه تروریسم بود از کیف‌های خبرنگاری راحت استفاده می‌کرد و این مرا به فکر واداشت که شاید این کیف‌ها و سیاست‌های برنامه با هم مرتبط باشند. برای همین با استیون شپیرو، استاد ادبیات انگلیسی در دانشگاه وارویک انگلستان که درباره‌ی «هوم‌لند»، تلویزیون فاخر و پیام‌های آن درباره‌ی روابط فرهنگی و طبقاتی نوشته است صحبت کردم. او گفت که استفاده از کیف‌های خبرنگاری فراتر از بحث راحتی است.

آقای شپیرو گفت:«به نظر می‌رسد که این کیف برگرفته از یونیفرم‌های نظامی باشد و این برانگیزاننده است. درست به همان صورت که حضور خودروهای شاسی‌بلند این گونه‌اند. به همان صورت که این جنگ ابدی به اجازه می‌دهد تا ارتش و نظامی‌گری را در زندگی روزمره‌ی خود بازتولید کنیم.»

در کنار نقد و بررسی سریال Homeland ببینید:

سریال هوم‌لند به روایت بازیگران | رابطه‌ای عاشقانه محکوم به شکست

البته واضح است که خودروهای شاسی‌بلند نظامی نیستند اما همان ظاهر و وزن را دارند. آقای شپیرو گفت:«وقتی شما کسی را در حال رانندگی یکی از آن‌ها مشاهده می‌کنید به این فکر می‌کنید که آیا نگران این هستند که در پارکینگ یک فروشگاه زنجیره‌ای یک بمب کنار جاده‌ای را زیر بگیرند.» من همین حس را نسبت به کسانی دارم که از کیف خبرنگاری استفاده می‌کنند: دقیقاً برای چه شما احساس می‌کنید باید آماده باشید؟

ایمی وِستروِلت، یکی از دوستانم و نویسنده درباره‌ی تغییرات اقلیمی گفت:«در نظر من استفاده از کیف‌های خبرنگاری جزو فمینیسم الیزابت وارنی است. ما می‌خواهیم مسئله‌ی تغییرات اقلیمی را با سازگار کردن ارتش با محیط زیست حل کنیم.»

و البته مسئله‌ی عدم دخالت دست‌ها هم هست. به خصوص به این دلیل که بخش بزرگی از داستان حول دستور به حمله‌ی پهپادی توسط کری می‌گردد و حمله‌های پهپادی راهی برای آمریکایی‌ها بود که بتوانند در این جنگ سهیم باشند ولی در اغلب اوقات از آن مصون بمانند و مستقیم درگیر نشوند.

آقای شپیرو گفت:«ظاهر کیفی که به نگه داشته شدن با دست‌ها نیازی ندارد متیسون را مبری از جنایات کثیف نشان می‌دهد. این کیف‌ها می‌گویند:«دستان من خالی است.»»

البته من هم آن قدر معصوم نیستم. من در تمام این نه سال هر قسمت را به محض انتشار تماشا کردم. من عاشق این بودم که کری به تمامی این افراد راست‌مغز عاقل خسته‌کننده نشان دهد که چقدر او که چپ‌مغز بود از آنان بهتر است. من نمی‌توانستم چشم از این برنامه، با وجود ضعف‌هایی که داشت، بردارم. می‌توانید بگویید که اختیارم از دستانم خارج شده است.

و من تا پایان این برنامه آن را تماشا خواهم کرد. یکی به این دلیل که دوست دارم و یکی به این دلیل که اگر تماشا نکنم چه کنم و یکی به این دلیل که خانم بیب به من قول داده که در یکی از قسمت‌های پایانی کری با کیف دستی شیک Tissa Fontaneda و نه کیف خبرنگاری به مراسمی می‌رود. مشتاقم که این کیف را ببینم. مزیت‌های این دنیا بسیار زیباست اما فانی است.

توضیحات:

[۱] «زوزه» (انگلیسی: Howl) شعری است از آلن گینزبرگ که بین سال‌های ۱۹۵۴ و ۱۹۵۵ میلادی سروده شده و در سال ۱۹۵۶ در مجموعه «زوزه و شعرهای دیگر» منتشر شد. زوزه در زمره بزرگ‌ترین آثار ادبیات آمریکایی دانسته شده است. این اتفاق با ظهور گروهی از نویسندگان معروف به نسل بیت همراه شد.