پدرو آلمادوار بیست فیلم ساخت تا به «رنج و افتخار» برسد. فیلمی از، و دربارهی خودش. یک روایت اتوبیوگرافیک که منتقدان در تماشای نخست آن را شبیه به هشتونیم فلینی دانستند.
در کنار معرفی فیلم pain and glory بخوانید:
نقد فیلم رنج و افتخار از نگاه منتقدان ورایتی و گاردین
رنج و افتخار روایت زندگی سالوادور مالوست. فیلمسازی که از دوران اوجش فاصله گرفته و آنچه قصه را پیش میبرد تقابل اتفاقات زمان حال و خاطرات سالوادور از کودکی، وقتی خانوادهاش برای زندگی بهتر از پاترنا مهاجرت کردند، خاطرات اولین عشقش در مادرید دههی هشتاد، درد فراق و نوشتن به مثابه درمان تا ورودش به دنیای سینماست.
در کنار معرفی فیلم pain and glory ببینید:
فوتوکال فیلم رنج و افتخار در جشنواره کن
آنتونیو باندراس، سالوادور مالوی رنج و افتخار است. فیلمی که تعداد همکاریهای این دو با یکدیگر را به عدد هشت میرساند. از سوی دیگر پنهلوپه کروز، در نقش مادر سالوادور مالو به وقت کودکی ظاهر شده او در نشست خبری فیلم در حشواره کن ۲۰۱۹ از تفاوت رنج و افتخار با سیار فیلمهایی که با آلمادوار کار کرده میگوید: در باقی فیلمها با یکدیگر دربارهی قصه و جزئیاتش بسیار حرف میزدیم اما در این فیلم نه من به احترام زندگی شخصی پدرو سوالی پرسیدم نه او توضیح اضافهای به من داد.
در کنار معرفی فیلم pain and glory ببینید:
نشست خبری فیلم رنج و افتخار در جشنواره کن
رنج و افتخار با نمایشش در کن توانست تایید حداکثری منتقدان را از آن خود کند. فیلم با امتیاز سه وسه دهم از چهار تا روز ششم در صدر فهرست فیلمهای محبوب منتقدین بود. آلمادوار پس از پایان نمایش فیلم در حالی که گریه می کرد گفت: «امشب یکی از بهترین شبهای زندگی من است و این را به شما مدیونم.»
رنج و افتخار با نمایشش در کن توانست تایید حداکثری منتقدان را از آن خود کند
دوباره به آغاز برمیگردیم: او در بیستویکمین فیلمش خودش را تصویر کرده به قول پیتر برد شاو رنج و افتخار داستانیست در مورد عشق، خاطرات، هنر، مادرانگی، عشاق و مهمتر از همه، در مورد خودش. خودی که به نظر میرسد گاهی آلمادوار را هم غافلگیر میکند.