زیرنویس فارسی اختصاصی از آرت‌تاکس: در نشست خبری فیلم کجا رفتی برنادت ، ریچارد لینکلیتر از مسیر فیلم‌سازی‌اش و آخرین ساخته‌اش صحبت می‌کند.

از رمان‌نویسی تا فیلم‌سازی

از زمانی که من شروع کردم خیلی آسون‌تر شده. باید ببینی رسانه‌ی موردعلاقه‌ت هست یا نه. هر کسی باید رسانه‌ی مورد نظرش رو پیدا کنه. وقتی نوجوان بودم، شروع کردم به فکر کردن در مورد این که من یه رمان‌نویسم، نه یه نمایش‌نامه‌نویسم ولی در نهایت رسیدم به فیلم. یه مقدار طول کشید به این برسم که فیلم، رسانه‌ی مورد نظر منه ولی اول باید ببینی برای چی ساخته شدی.

از یه دید خاصی، راه خیلی سختی‌یه. هیچ‌وقت به عنوان یه شغل در نظر نگرفتمش. چیزی نیست که مثلن بگی می‌تونی این باشی یا کارگردان. هیچ‌وقت از اون دید به فیلم نگاه نکردم در نتیجه دنبال علاقه‌مندی‌هات باش، استعدادت رو پیدا کن و ببین کجا می‌ری و اصلن چه شکلی داره. زمانی که شروع کردم، تحت تأثیر قرار گرفته بودم و می‌خواستم هر طور شده فیلم بسازم ولی اگر این کارو انجام نمی‌دادم، فکر می‌کنم کاری که داشتم مرتبط با فیلم بود. چون عاشق فیلم بودم. هنوز هم هستم. یه جامعه‌ی سینمایی تو آستین (شهری در ایالت تگزاس) داریم. باید زندگی‌ت رو وقف فیلم بکنی. اگر عاشق سینمایی، به جمع موبدانش اضافه می‌شی و بعد باید ببینی چه شکلی می‌گیره.

در کنار تماشای نشست خبری فیلم کجا رفتی برنادت ببینید:

ریچارد لینکلیتر کارنامه‌اش را مرور می‌کند

درباره‌ی «کجار رفتی برنادت»

فکر می‌کنم این فیلم، تصویری از زنی‌یه که زندگی خلاقانه‌ش خراب شده از دید کاری مشکلاتی داره ولی مشکل شخصی‌ش و مادر شدنش براش خیلی دردسزسازترن. اون هم تو شرایط خیلی سخت مادر می‌شه. مثلن دخترش باید عمل جراحی بشه. اینا رو در طول فیلم می‌فهمیم به عنوان داستان پس‌زمینه ولی خیلی از خودش مایه گذاشته. مادر بودن خیلی اون رو در این قفس قرار داده که دنیای خارج از اون رو کاملن فراموش کرده. یک عنصر خیلی بزرگی از این موضوعه. فکر کنم این در مورد زنان زیادی صادقه. به شخصه زن‌های بسیاری رو دیدم که دچار تغییر شدن. البته روی همه‌ی خانواده تأثیر می‌ذاره ولی جهت زندگی خیلی از زن‌ها رو بیش‌تر از مردها تغییر می‌ده. دلایل خیلی زیادی داره که نمی‌دونم از قبل تعیین شده‌ست یا نه.

داشتم با کیت (بلانشت) در همین مورد صحبت می‌کردم و گفتم که من برای یک ربع قرن پدر بودم و هیچ‌کس ازم نمی‌پرسه چه‌طور بین پدر بودن و شغلت تعادل ایجاد می‌کنی؟ ولی این سؤال رو هر روز چهار بار از کیت می‌پرسن. خب این یعنی چی؟ هیچ کسی ازم انتقاد نمی‌کنه. مثلن من پیتزبورگم، دخترهام می‌رن مدرسه. شانس آوردیم که فیلم‌برداری تابستون انجام شد و می‌تونستن بیان و برای مدت زیادی از فیلم‌برداری کنارم باشن ولی زمان‌هایی هم بوده که خیلی هم‌دیگه رو نمی‌دیدیم. در صورتی که کار من ممکنه یه ماه طول بکشه و اون‌ها هم باید برن مدرسه. هیچ‌وقت کسی از این بابت ازم شکایت نکرده ولی فکر می‌کنم خیلی از مادرها ممکنه بشنون که عجیبه بچه‌ت رو یه ماه تنها گذاشتی. خب پدرش هست. مدرسه و دوستاش هم هستن در طولانی‌مدت مشکلی ایجاد نمی‌کنه. در نتیجه شرایطی پیش می‌آد که طرفین رو باد راضی نگه داری