اختصاصی از آرت‌تاکس: در این گزارش تحلیلی نگاهی خواهیم داشت به خبر منتشرشده پیرامون تأسیس کمپانی شهاب حسینی به نام «پل مدیا» و با سازوکار رسانه‌های خارجی با سینمای ایران بیش‌تر آشنا خواهیم شد.

این حلوا دهان را شیرین نمی‌کند!

چندروز گذشته در رسانه‌های سینمایی فارسی دست به دست می‌شود که «هالیوودریپورتر» از فعالیت‌های سینمایی شهاب حسینی در آمریکا و تاسیس کمپانی «پل مدیا» گزارشی تهیه کرده است. سعی می‌کنم در چند خط به‌طور مختصر توضیح دهم نه آن خبر نیاز به ذوق‌زدگی دارد و نه بازنشر آن به عنوان یک دست‌آورد هنری مطابق با اصول حرفه‌ای روزنامه‌نگاری سینمایی است؛ بگذارید از سر خوش‌بینی بگوییم سواد دوستان‌مان کافی نبوده و چیز دیگری پشت ماجرا نیست.

در کنار مطالعه‌ی اخبار کمپانی شهاب حسینی ببینید:

شهاب حسینی در نشست خبری فیلم «شین»

تعداد رسانه‌های مطرح سینمایی در آمریکا بیش‌تر از تعداد انگشتان دو دست نیست: «هالیوودریپورتر»، «ورایتی»، «ایندی‌وایر»، «سایت‌اندساوند»، تا حدی «ونیتی‌فیر» و … . چرا این خبر تنها در «هالیوودریپورتر» منتشر شده؟ آن هم در دورانی که به خاطر تعطیلی سینماها، آن‌ور آبی‌ها هم به معضل کم‌بود خبر گرفتارند و از روی دست هم اخبار را کپی می‌کنند؟ من به شما می‌گویم: این خبر نیست؛ یک رپرتاژ آگهی‌ست که به سفارش کمپانی «پل مدیا» و در ازای مبلغ مشخصی به چاپ رسیده است. می‌خواهید پا را یک پله فراتر بگذارم؟

در نشریاتی مانند لس‌آنجلس تایمز در ازای مبلغی (۶-۷هزار دلار) درباره‌ی فیلم‌تان نقدی چاپ خواهد شد؛ نه لزومن مثبت. قابل نقد دانسته شدن یک فیلم در آن سوی آب خودش افتخار است.

به ایران برگردیم. اکثر نقدهایی که از دبورا یانگ، مننقد هالیوودریپورتر هم درباره‌ی سینمای ایران می‌خوانید، تکرار می‌کنم اکثرشان و نه همه، با همین روند نوشته می‌شوند. این نقدهای سرشار از تمجید غیرواقع‌گرایانه، تنها و تنها، جنبه‌ی تبلیغاتی و مصرف داخلی دارند در حالی که منتقدان ایرانی هم‌زمان دارند به این «همشهری کین‌»های وطنی ایرادات ابتدایی می‌گیرند. جالب است که این‌جا هم نام هالیوودریپورتر را می‌شنویم. یک نکته‌ی مهم می‌ماند.

آن‌چه گفته شد در رد اعتبار یانگ نیست. او حق دارد از برندی که در این سال‌ها ساخته استفاده کند، اما اگر دقت کنید این نقدهای سفارشی جایی در سایت‌های معتبر نقد فیلم ندارند و از منتقدی مثل یانگ نقدهایی دیگر در آن سایت‌ها می‌یابید. او کارش را می‌کند، رسانه‌های داخلی هم وظیفه‌ای داشته و دارند که انگار این روزها به «روابط عمومی» بودن تقلیل پیدا کرده است.

انگار سال‌هاست در یک توافق جمعی تصمیم گرفته‌اند در این مورد حرفی نزنند اما بدانید با حلوا حلوا دهان شیرین نمی‌شود.

نویسنده: عرفان شفیع‌پور – آرت‌تاکس

از مجموعه تحلیل‌گران عصر ارتباطات بیش‌تر ببینید:

آرت‌تاکس را در توئیتر، تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید

کیدتاکس Kidtalks.ir | کیدتاکس رسانه تصویری کودکان و نوجوانان

تک‌تاکس Techtalks.ir | اولین رسانه تصویری فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران