ترجمه‌ی اختصاصی از آرت‌تاکس: روایت آرون سورکین از پروسه‌ی ساخت سریال the west wing در بیست‌سالگی این سریال پرطرف‌دار

قصد نداشتم سریال بسازم!

«بال غربی» یک اتفاق بود. آرون سورکین، خالق این برنامه، جمعه شب در افتتاحیه‌ی PaleyFest گفت هیچ وقت قصد نداشته برنامه‌ی تلویزیونی بسازد و وقتی مدیر برنامه‌ی او قرار ملاقاتی را میان سورکین و جان ولز، تهیه‌کننده، تنظیم کرد او هیچ علاقه‌ای برای هم‌کاری نداشته.

در روز ملاقات این دو نفر، آکیوا گلدزمن، دوست سورکین و بازیگر «ذهن زیبا»، پیشنهاد داد که می‌توان برنامه‌ای تلویزیونی با درون‌مایه‌ای مشابه فیلم «رئیس جمهور آمریکایی» سورکین ساخت. منتها به جای داشتن موضوعی رمانتیک، داستان درباره‌ی کارمندان ارشد باشد. به همین دلیل وقتی سورکین سر قرار ناهار حاضر شد و با ولز و گروهی از مسئولان و مدیر برنامه‌ها ملاقات کرد این ایده را با ‌آن‌ها در میان گذاشت.

ولی سورکین فهمید که برنامه‌های تلویزیونی درباره‌ی سیاست می‌تواند هم برای تبلیغات‌چیان و هم مخاطبین سخت‌فهم باشد. سورکین گفت: «تضادها به ایده تبدیل می‌شدند و برخی افراد با آن ایده‌ها مخالفت می‌کردند».

گفتند این سریال را نسازیم

این برنامه در گروه کانونی اولیه، مخاطبان اولیه‌ی سریال برای پیش‌بینی سنجش موفقیت، نتیجه‌ی خیلی خوبی نداشت ولی سورکین نقشه‌ای را در سر می‌پروراند. او گفت: «اگر گروه کانونی اول کارگر نیفتاد، گروه کانونی خود را می‌سازیم». او گروهی از مخاطبان آزمایشی را گردآوری کرد که همه عامل مشترک مهمی داشتند: دسترسی به اینترنت. آن زمان اوج انفجار فناوری در دهه‌ی نود بود و وب سایت‌ها نیاز به جایی برای تبلیغات داشتند. این گروه کانونی برنامه را دوست داشتند و همین باعث شد که سریال سورکین راهش را به آنتن باز کند.

دو کلیسا: بهترین قسمت سریال

سورکین در نشست خود تصمیم گرفت قسمت «دو کلیسا» را که قسمت پایانی فصل دوم و به عقیده‌ی بسیاری از طرفداران یکی از بهترین قسمت‌های کل سریال است پخش کند. این قسمت یکی از درگیری‌های مرکزی اولیه‌ی رئیس جمهور را نشان می‌دهد که در آن روند پنهان کردن بیماری ام‌اس او هنگامی که ناچار می‌شود آن را برای مردم آمریکا افشا کند و با مسئله‌ی انتخابات مجدد و دادگاه جنایی روبه‌رو شود به وضعیت بحرانی می‌رسد.

سورکین گفتن «این کار امروزه جرمی نسبتاً خفیف به نظر می‌آید. آن موقع که این را نوشتم به نظر می‌آمد» و تاکید کرد که چند هفته‌ی اخیر به خاطر بررسی استیضاح ترامپ به اندازه‌ی کافی آشوب سیاسی داشته‌اند.

سورکین تونی اشلَم کارگردان را برای موفقیت این قسمت ستایش کرد و گفت که سال‌هاست او را ندیده. یکی از معروف‌ترین صحنه‌های این قسمت وقتی است که مارتین شین در نقش رئیس جمهور بارتلت پس از مراسم یادبود خانم لندینگهام، دستیار پرسابقه‌اش، که در یک تصادف به خاطر رانندگی در مستی جانش را از دست داد به خدا شکوه می‌کند. این صحنه در کلیسای ملی در واشنگتن فیلم‌برداری شد و بارتلت چند عبارت لاتین را نیز در میانه‌ی نطق غرای خویش بر زبان می‌آورد.

سورکین گفت: «اگر می‌خواهید چندین استاندارد و عرف را پشت سر بگذارید، به لاتین بنویسید. او حرف‌هایی را زد که شما نمی‌توانید بزنید».

او گروه بازیگران را نیز ستایش کرد و گفت او همیشه این مشکل را داشت که باید به افراد زیادی  حقوق می‌داد. او به یاد آورد که فکر می‌کرد که انتخاب بازیگری مانند راب لوو در یک درام آنسامبل غیرممکن است ولی لوو «انتخاب نکردن او را غیرممکن کرد». او نیز اذعان کرد که جنِل مولونی همیشه راه خود را به عنوان دونا، دستیار جاش، پیدا می‌کرد ولی شغل پیش‌خدمتی خود را تا فصل دوم که در آن به یکی از بازیگران همیشگی سریال تبدیل شد ترک نکرد.

فکر می‌کردند دیوانه‌ام

سورکین گفت که فرایند فیلم‌نامه نویسی برای این سریال شامل رانندگی کردن و بحث کردن با خود پشت ماشین بود (یکی از دوستان سورکین یک بار به او هندزفری مخصوص خودرو داد زیرا با این کار هنگام رانندگی مانند یک دیوانه به نظر می‌رسید). او گفت که اغلب از او پرسیده‌اند که آیا این برنامه «برای تلویزیون زیادی هوشمندانه بود» ولی او چنین نظری ندارد. سورکین گفت:« «بال غربی» موسیقی پس‌زمینه‌ی خوبی نبود» و اضافه کرد که بینندگان نمی‌توانستند هنگام دیدن این برنامه به کارهای دیگر خود برسند.

وقتی از او پرسیده شد که «بال غربی» در عصر امروز چگونه خواهد بود گفت:« فکر می‌کنم دقیقاً یکسان باشد. من نسبت به آمریکایی‌ها و نهادهای آمریکایی احساسی رمانتیک و آرمان‌گرایانه دارم». او اذعان داشت که رای دهنده‌ی آمریکایی در این برنامه همواره شخصیتی در پشت صحنه بوده است.

از ظرفیت دموکراسی استفاده نمی‌کنیم

سورکین بر اهمیت درس‌های مدنی و آگاه نگه داشتن جوانان با ارائه تحصیلات مدنی بهتر به مدارس برای کمک به ساخت نسل بعدی رای دهندگان تاکید کرد.

وقتی یکی از تماشاچیان به سورکین گفت که ما به کاندیداهای بهتری نیاز داریم او پرسید: «چه‌گونه در یک نظام دموکراسی این اتفاق را از چشم رای‌دهندگان نمی‌بینید؟» او متوجه بود که این مسئله‌ای دو طرفه است و باید هم کاندیداهای بهتر و هم رای دهندگان بهتر داشت و تقریباً به نظر می‌رسید که او آماده بود که همان جا مناظره‌ای مشابه «بال غربی» بنویسد.

او گفت: «تربیت مدنی در مدارس ما باید جدی گرفته شود. ما نیاز داریم که رای دهندگان بهتری تربیت کنیم وگرنه محکوم به سقوط به قبیله‌گرایی‌ای که اکنون داریم هستیم».

نویسنده: سوزی اوانز – هالیوود ریپورتر

مترجم: پویا مشهدی محمدرضا