نقد فیلم parasite از نگاه جسیکا کیانگ، منتقد ورایتی:

روی کاغذ، جدیدترین فیلم بونگ جون-هو شاید تفاوت چندانی با آثار پیشین‌اش مانند «خاطرات قتل» و «برف‌شکن» نداشته باشند. کارگردان باتجربه‌ی کره‌ای بیش از هر چیزی به خاطر ترکیب کردن ژانرهای مختلف مثل کمدی، وحشت، درام، اسلشر، معمای قتل و …  مشهور است. او در هر ژانری که کار می‌کند می‌تواند تصویر درستی ارائه دهد. در حالی که «انگل» حداقل نیمی از ژانرهای ذکر شده را در خود دارد، خنده‌ها این بار تلخ‌تر، دندان‌قروچه‌ها شدیدتر و بغض‌ها بیش‌تر و ناراحت‌کننده‌تر از همیشه هستند.

بونگ با درخشش بسیار بازگشته و این بار صدای خود را بر سر یکی از مسائل مهم این روزها بلند می‌کند؛ «انگل» نقدی‌ست مفصل بر اختلاف طبقاتی

بونگ با درخشش بسیار بازگشته و این بار صدای خود را بر سر یکی از مسائل مهم این روزها بلند می‌کند؛ «انگل» نقدی‌ست مفصل بر اختلاف طبقاتی. البته فیلم به این شکل آغاز نمی‌شود. لحظات آغازین به شکل جالب و خودآگاهی، بازسازی کره‌ای دزدان فروشگاه است. این‌جا هم خانواده‌ای به شدت فقیر و در عین حال بامحبت داریم که چرخه‌ی اقتصادی، آن‌ها را به قعر طبقات اجتماعی فرستادند. هر چهار عضو خانواده در پیدا کردن شغل مناسب ناموفق‌اند تا این که یکی از اعضای خانواده، به نام کی-وو، جای خالی دوستش را برای تدریس خصوصی به دختری، به اسم دا-های، پر می‌کند.

جزئیات کوچک در نهایت به شکلی جالب در طی داستان به هم می‌رسند و به نتیجه‌ای دردناک و در عین حال راضی‌کننده منتهی می‌شوند. فیلم در آخرین لحظاتش پیام غیرمنتظره‌ای را به بینندگان می‌دهد: ثروتمندها را بخور و شکمت را سیر کن ولی بدان به زودی بار دیگر گرسنه می‌شوی و هم‌چنان فقیری.

در کنار فیلم parasite ببینید:

صفحه‌ی اختصاصی فستیوال فیلم تورنتو ۲۰۱۹ در آرت‌تاکس

نقد فیلم parasite از نگاه پیتر بردشاو، منتقد گاردین:

بونگ جون-هو با درامی دیدنی و پر از تعلیق و هجو به کن بازگشته است. «انگل» کمدی تلخ عجیبی‌ست در مورد وضعیت طبقات اجتماعی، آرزوها، مادی‌گرایی و خانواده‌ای مرفه که تفکر به کارگیری از طبقات اجتماعی پایین‌تر را به عنوان خدمتکار پذیرفته‌اند. انگل در مورد خانواده‌ی ثروتمند کره‌ای‌ست که دینامیک میان اعضایشان بیننده را به یاد سریال «دانتون ابی» می‌اندازد و وضعیت‌شان بحرانی‌تر از آن است که نشان می‌دهند.

انگل کمدی تلخ عجیبی‌ست در مورد وضعیت طبقات اجتماعی، آرزوها، مادی‌گرایی و خانواده‌ای مرفه که تفکر به کارگیری از طبقات اجتماعی پایین‌تر را به عنوان خدمتکار پذیرفته‌اند

فیلم شاید می‌توانست تندتر و صریح‌تر باشد یا به نتیجه‌اش بیش‌تر پرداخته شود. اما در نهایت اثری سرگرم‌کننده، زیبا و پر از طعنه است که یکی از مضامین کنونی سینمای کره را بررسی می‌کند. فیلم را می‌توان با دیگر آثار سینمای کره مانند «کنیز»، ساخته‌ی سال ۲۰۱۶، یا «خدمتکار»، ساخته‌ی سال ۲۰۱۰، مقایسه کرد.

در این بین تمرکز زیادی بر روی فقر، بیچارگی و فرار بدهکاران از بدهی‌شان دارد که سال قبل در فیلم سوختن بررسی شده بود. وقتی خانواده‌ی فقیر خود را مقابل خانواده‌ی ثروتمند می‌بینند، به شکل بی‌رحمانه‌ای متوجه بدبخت بودن‌شان می‌شوند و می‌فهمند ثروت باید در اختیار آن‌ها می‌بود. داستان «انگل» گویی ماوراءطبیعه یا علمی-تخیلی‌ست؛ حمله‌ای برای دزدیدن سبک‌ها. فیلم «انگل» تا اعماق ذهن‌تان نفوذ خواهد کرد.