ترجمه‌ی اختصاصی از آرت‌تاکس: مصاحبه مفصل ورایتی با الیزابت دبیکی درباره‌ی کارنامه‌ی بازیگری او، زندگی شخصی‌اش و تجربه‌ی هم‌کاری با کریستوفر نولان در فیلم «انگاره».

گفت‌وگوی ورایتی با الیزابت دبیکی | با اعتماد به‌نفس، کله‌شق و هنرمند

الیزابت دبیکی در گفت‌وگوی مفصلی که با ورایتی داشته از چیزهای مختلفی صحبت کرده. او در ابتدا‌ی این گفت‌وگو می‌گوید که مرموز به نظر می‌رسد و می‌تواند رازدار باشد. دبیکی با خنده تعریف می‌کند: «یک بار ایزابلا روسلینی به من گفت که من مرموزم و این باعث دل خوشی ‌ام شد چون من همیشه می‌خواستم اسرارآمیز و مرموز باشم. اما حقیقت این است که این ظاهر را برای بیش از چهار ثانیه نمی‌توانم نگه دارم. به محض این که با کسی آشنا شوم این ظاهر من به سرعت فرومی‌ریزد.»

آن چه دبیکی می‌تواند از «انگاره»، جدیدترین فیلم کریستوفر نولان، فاش کند این است که نقش همسرِ تنهایِ شخصیت شرور، کنث برانا را بازی می‌کند. او بابت کار با نولان هیجان‌زده بود و گفت که این فیلم «همان تجربه‌ای است که دوست دارید هنگام رفتن به سینما داشته باشید».

او با شگفتی می‌گوید: «کریس همه چیز را می‌سازد. او تمام تصاویر را قطعه به قطعه می‌سازد. او این توانایی را دارد که فیلمی بسازد که تفکری پیچیده داشته باشد و در عین حال سرگرم‌کننده و قابل دسترسی هم باشد. آن قدر همه چیز دقیق بود که حس یک فیلم مستقل را به آدم می‌داد. کریس بسیار سریع کار می‌کند و تمام زمان و انرژی‌اش صرف چیزهای درستی می‌شود. هیچ چیز اضافه‌ای در کار نیست. این همکاری فروتنانه و مشارکتی بود و قطعاً مرا هم به عنوان یک بازیگر و هم احتمالاً به عنوان یک شخص قوی‌تر کرد.»

دبیکی از تایید یا تکذیب کردن تمام نظریه‌های طرفداران درباره‌ی «انگاره» طفره می‌رود. او البته از برخی از این حدس و گمان‌ها لذت برد و به آن‌ها خندید و در نهایت اشاره کرد که «مخاطبان بسیار بسیار شگفت‌زده خواهند شد.»

در کنار مطالعه مصاحبه ورایتی با الیزابت دبیکی ببینید:

الیزابت دبیکی، رابرت پتینسون و جان دیوید واشنگتن از کار با نولان می‌گویند

اولین فیلمی که دبیکی بازی کرد فیلمی مهجور استرالیایی به نام «چند ساقدوش» بود. او می‌گوید: «فکر کنم دیالوگ من دو خط بیش‌تر نبود و شخصیت من در تمام طول فیلم به دنیال گوسفندش می‌گشت. شوخی نمی‌کنم.» ولی این فیلم فرصتی بود تا او با اولیویا نیوتن-جان و ربل ویلسون همکاری کند و در نهایت هم با درآمد بازیگری‌اش یک کامپیوتر خرید.

پس از آن اما نوبت «گتسبی بزرگ»، اقتباس باز لورمن از رمان اف. اسکات فیتزجرالد، رسید. لورمن که شخصیت‌های اصلی را به لئوناردو دی‌کاپریو و کری مولیگان سپرده بود، توانست نقش جردن، دوست بانفوذ دیزی، را به چهره‌ای جدید یعنی دبیکی بسپارد.

او با ذکر این که از قرار گرفتن روبه‌روی دوربین وحشت‌زده بود می‌گوید: «تمام دیالوگ‌هایم یادم رفت. مجبور بودیم برداشت‌های زیادی بگیریم. ما در مدرسه تمرین تئاتر انجام داده بودیم ولی من واقعاً نمی‌دانستم که برای بازی در فیلم باید چگونه باشم. یادم هست سرعت کسی که دیالوگ‌ها را می‌خواند بسیار زیاد بود. با خود فکر کردم: «واقعاً در فیلم‌ها این طور حرف می‌زنند؟»»

پس از این فیلم اما دبیکی توانست با نام‌های بزرگی در عرصه‌ی سینما هم‌بازی شود. او به سرعت و پشت سر هم در نقش شخصیت مقابل کیت بلانشت و ایزابل هوپر (روی صحنه در «خدمتکاران»)، تام هیدلستون و هیو لوری («مدیر شب») و وایولا دیویس («بیوه‌ها») بازی کرد. او هم‌چنین نقش مکمل درخشانی در «داستان» داشت، نقش ویرجینیا ولف را در «ویتا و ویرجینیا» بازی کرد و اخیراً هم در «ارتداد پرتقال سوخته» هم‌بازی میک جگر شد.

در کنار مطالعه مصاحبه ورایتی با الیزابت دبیکی ببینید:

پروسه‌ی انتخاب الیزابت دبیکی برای فیلم «انگاره» از زبان کریستوفر نولان

کارگردانانی که دبیکی با آنان کار کرده می‌گویند که او از به چالش کشیده شدن لذت می‌برد. استیو مک‌کویین کارگردان «بیوه‌ها» گفت: «زمانی که دارید با وایولا کار می‌کنید نمی‌توانید آدم تازه‌کار را به صحنه بیاورید. ولی با این حال بازیگران بزرگ یک‌دیگر را دوست دارند و این دو با هم رابطه‌ی فوق‌العاده‌ای داشتند. دبیکی فضا و ایده‌ی کلی این که چگونه معماری یک اجرا بر پایه‌ی استفاده از فضا و کنترل بدن است درک می‌کند. او تمام مهارت‌های فیزیکی و احساسی‌ای را که می‌خواهید دارد. او یک بازیگر با استعدادهای ذاتی است.»

سوزان بیر کارگردان «مدیر شب» می‌گوید که دبیکی کاملاً مناسب این فیلم بود و با این که تنها ۲۴ سال داشت رابطه‌ی آرامی را با هم‌بازی‌هایش برقرار کرد. بیر گفت: «او به شخصیتش عمق زیادی بخشید. بیش از آن چه انتظار داشتم. هر کاری که او انجام می‌دهد جان‌دار است. او بسیار تحسین‌برانگیز است و من هرگز فکر نمی‌کردم که او ذره‌ای کم‌تجربه‌تر از سایر بازیگران باشد.»

ولی دبیکی می‌گوید که او می‌ترسیده. او گفت: «احتمالاً خوب قایمش می‌کنم. مردم فکر می‌کنند من راحت و بی‌خیالم ولی حقیقت این است که من مضطربم و عرق می‌کنم. تعجب می‌کنم که در اولین روز فیلم‌برداری «خدمتکاران» با کیت و ایزابل اصلاً صدایی از دهانم بیرون آمده باشد.» با این حال او از به دست آوردن فرصت‌هایی از این دست که مانند مسترکلاسی با تدریس همتایانش می‌ماند لذت می‌برد. دبیکی می‌گوید: «بازیگری با انجام آن آموخته می‌شود و شما به عنوان یک بازیگر تنها تا سطح کسانی که در اطراف خود دارید می‌توانید پیش‌رفت کنید. شما برای رشد کردن به همراهان خوبی نیاز دارید و من بسیار خوش‌بخت بوده‌ام که توانستم از این بازیگرهای خارق‌العاده چیزی یاد بگیرم و به کمک بی‌نظیر بودنشان پیش‌رفت کنم. تجربه اعتماد به نفس را با خود به همراه می‌آورد، اعتماد به نفس کله‌شقی را در پی دارد و با کله‌شقی است که هنر خلق می‌شود.»

مترجم: پویا مشهدی‌محمدرضا

از مجموعه تحلیل‌گران عصر ارتباطات بیش‌تر ببینید:

آرت‌تاکس را در توئیتر، تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید

کیدتاکس Kidtalks.ir | کیدتاکس رسانه تصویری کودکان و نوجوانان

تک‌تاکس Techtalks.ir | اولین رسانه تصویری فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران