گزارش اختصاصی از آرت‌تاکس: سرانجام در اختتامیه هشتمین شب فیلمنامه برندگان مشخص شدند: از پیمان معادی و محسن امیریوسفی تا هومن سیدی و محمدعلی باشه‌آهنگر

نشان افتخاری سپنتا تقدیم می‌شود به: مرحوم خشایار الوند

امروز که این سطور نوشته می‌شوند در جمع ما نیستی اما دوستانت در کانون فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران دل‌خوشی‌شان این است که در این محفل کنارشان هستی و جایی همین نزدیکی اختیار کرده‌ای.

امسال برای نخستین‌بار «تندیس شب فیلم‌نامه» نام عبدالحسین سپنتا نخستین فیلم‌نامه‌نویس سینمای ایران را بر خود گرفته است و ما دل‌مان می‌خواهد نخستین «نشان سپنتا» به تو تقدیم شود که خیلی زود جمع‌مان را ترک کردی.

جهان را با قصه‌هایت رنگی‌تر و آسان‌تر کردی، باشد که آن‌سو هم در آرامش و با همان لبخند همیشه‌گی، این نشان افتخاری سپنتا را از دوستانت در کانون فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران بپذیری‌.

بهترین فیلم‌نامه‌ی ژانر درام:

آستیگمات (نوشته‌ی پیام کرمی و مجیدرضا مصطفوی)، بمب یک عاشقانه (نوشته‌ی پیمان معادی)، چهارراه استانبول (نوشته‌ی مصطفی کیایی)، شعله‌ور (نوشته‌ی حمید نعمت‌الله، هادی مقدم‌دوست)، هت‌تریک (نوشته‌ی رامتین لوافی)

نشان سپنتای بهترین فیلم‌نامه‌ی ژانر درام: پیام کرمی و مجیدرضا مصطفوی برای نگارش آستیگمات

در سالی که تندیس شب فیلم‌نامه‌ی کانون فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران نام عبدالحسین سپنتا نخستین فیلم‌نامه‌نویس سینمای ایران را بر خود می‌گیرد، این «نشان سپنتا» برای نگارش متن «آستیگمات» به عنوان جایزه‌ی ویژه‌ی داوران در ژانر درام سال ۱۳۹۷ سینمای ایران به شما تعلق می‌گیرد.

«آستیگمات» آشکارا یک فیلم مستقل است و فیلم‌های مستقل پشتوانه‌ای ندارند جز یک فیلم‌نامه‌ی به دقت کار شده که سازندگان بر مبنای جوهری که در متن می‌بینند تصمیم به ساخت آن اثر می‌گیرند. درام شما بدون آن‌که بخواهد جهان را تیره‌تر از آن‌چه که هست به نمایش بگذارد، با جزئیات، تصویری از شهر امروز به دست می‌دهد که می‌تواند به‌عنوان سندی از یک زمانه تلقی شود.

امید است این «نشان سپنتا» شما را در ادامه‌ی مسیری که پیش گرفته‌اید مصمم‌تر کند و در کارهای بعدی‌تان به شما یادآور شود که مشکل سینمای ایران فیلم‌نامه‌نویسی نیست، بلکه ذهن‌هایی ساختاریافته در اندیشه و تولید است که نمی‌خواهند ما فیلم‌نامه‌نویسان در گستره‌ای بازتر حرکت کنیم و جهان‌هایی تازه بیافرینیم و نوشتن در محدوده‌ی ژانرهای مغفول‌مانده یکی از راه‌های گسترش این جهانِ داستانی‌ست.

شما توانسته‌اید در این مسیر قدمی بردارید؛ پس «نشان سپنتا»ی هشتمین شب فیلم‌نامه برازنده‌ی شماست.

بهترین فیلم‌نامه‌ی ژانر کمدی:

قانون مورفی (نوشته‌ی محمدعلی حسینی، پوریا شجاعی، پویا مهدوی‌زاده)، مارموز (نوشته‌ی آیدین سیارسریع) ، مصادره (نوشته‌ی علی‌ فرقانی)، میلیونر میامی (نوشته‌ی مهیار حمیدیان، محمدصادق گلچین عارفی، محمد شهابی)

نشان سپنتای بهترین فیلم‌نامه‌ی ژانر کمدی: علی‌ فرقانی برای نگارش مصادره

در سالی که تندیس شب فیلم‌نامه‌ی کانون فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران نام عبدالحسین سپنتا نخستین فیلم‌نامه‌نویس سینمای ایران را بر خود می‌گیرد، این «نشان سپنتا» برای نگارش متن «مصادره» به عنوان بهترین فیلم‌نامه‌ی کمدی سال ۱۳۹۷ سینمای ایران به شما تعلق می‌گیرد.

فقر داستان و پرداخت به موقعیت، عارضه‌ی سینمای کمدی ایران است و اقبال منتقدان و مخاطبان سینمای ایران به فیلم «مصادره» نشان داد که هنوز هم داستان بیش از موقعیت کمیک می‌تواند اثربخش باشد و یک اثر کمدی را در اذهان ماندگار کند. حرکت شما در نوشتن یک کمدی زندگی‌نامه‌ای با بهره‌گیری از تجربیات روز سینمای جهان در این عرصه، «مصادره» را بدل به یک کمدی متفاوت در سینمای امروز ایران کرده است.

امید است این «نشان سپنتا» شما را در ادامه‌ی مسیری که پیش گرفته‌اید مصمم‌تر کند و در کارهای بعدی‌تان به شما یادآور شود که مشکل سینمای ایران فیلم‌نامه‌نویسی نیست، بلکه ذهن‌هایی ساختاریافته در اندیشه و تولید است که نمی‌خواهند ما فیلم‌نامه‌نویسان در گستره‌ای بازتر حرکت کنیم و جهان‌هایی تازه بیافرینیم و نوشتن در محدوده‌ی ژانرهای مغفول‌مانده یکی از راه‌های گسترش این جهانِ داستانی‌ست.

شما توانسته‌اید در این مسیر قدمی بردارید؛ پس «نشان سپنتا»ی هشتمین شب فیلم‌نامه برازنده‌ی شماست.

بهترین فیلم‌نامه‌ی ژانر جنایی:

آخرین بار کی سحر را دیدی؟ (نوشته‌ی امیر عربی)، گرگ‌بازی (نوشته‌ی عباس نظام‌دوست، مجید اسلامی، علی نعمت‌اللهی)، مغزهای کوچک زنگ‌زده (نوشته‌ی هومن سیدی)

نشان سپنتای بهترین فیلم‌نامه‌ی ژانر جنایی: هومن سیدی برای نگارش مغزهای کوچک زنگ‌زده

در سالی که تندیس شب فیلم‌نامه‌ی کانون فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران نام عبدالحسین سپنتا نخستین فیلم‌نامه‌نویس سینمای ایران را بر خود می‌گیرد، این «نشان سپنتا» برای نگارش متن «مغزهای کوچک زنگ‌زده» به عنوان بهترین فیلم‌نامه‌ی جنایی‌گنگستری سال ۱۳۹۷ سینمای ایران به شما تعلق می‌گیرد.

در زمانه‌ی جغرافیای یک شکل فیلم‌های ایرانی، تلاش شما در ساختن جهانی بیرون آن، با قواعد، مناسبات و ویژگی‌های منحصر به خود، حرکت در مسیر ساخت یک فیلم گنگستری اما درون مناسبات ایرانی و پرداخت داستان به شیوه‌ی یک فیلم ژانر جنایی با رگه‌های داستانی معمایی با تمام افت‌وخیزهایش، نشان می‌دهد دغدغه‌ی ژانر دارید و حرکت بیرون خطوط مشخص‌شده در بدنه‌ی تولید سینمای ایران.

امید است این «نشان سپنتا» شما را در ادامه‌ی مسیری که پیش گرفته‌اید مصمم‌تر کند و در کارهای بعدی‌تان به شما یادآور شود که مشکل سینمای ایران فیلم‌نامه‌نویسی نیست، بلکه ذهن‌هایی ساختاریافته در اندیشه و تولید است که نمی‌خواهند ما فیلم‌نامه‌نویسان در گستره‌ای بازتر حرکت کنیم و جهان‌هایی تازه بیافرینیم و نوشتن در محدوده‌ی ژانرهای مغفول‌مانده یکی از راه‌های گسترش این جهانِ داستانی‌ست.

شما توانسته‌اید در این مسیر قدمی بردارید؛ پس «نشان سپنتا»ی هشتمین شب فیلم‌نامه برازنده‌ی شماست.

نامزدهای بهترین فیلم‌نامه‌ی هنر و تجربه به شرح زیر معرفی شدند:

پاسیو (نوشته‌ی حامد قاسمی و مریم بحرالعلومی)، درساژ (نوشته‌ی حامد رجبی)، کوپال (نوشته‌ی کاظم ملایی).

نشان سپنتای بهترین فیلم‌نامه‌ی ژانر هنر و تجربه: کاظم ملایی برای نگارش کوپال

در سالی که تندیس شب فیلم‌نامه‌ی کانون فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران نام عبدالحسین سپنتا نخستین فیلم‌نامه‌نویس سینمای ایران را بر خود می‌گیرد، این «نشان سپنتا» برای نگارش متن «کوپال» به عنوان بهترین فیلم‌نامه‌ی «گروه سینمایی هنروتجربه» در سال ۱۳۹۷ سینمای ایران به شما تعلق می‌گیرد.

امید است این «نشان سپنتا» شما را در ادامه‌ی مسیری که پیش گرفته‌اید مصمم‌تر کند و در کارهای بعدی‌تان به شما یادآور شود که مشکل سینمای ایران فیلم‌نامه‌نویسی نیست، بلکه ذهن‌هایی ساختاریافته در اندیشه و تولید است که نمی‌خواهند ما فیلم‌نامه‌نویسان در گستره‌ای بازتر حرکت کنیم و جهان‌هایی تازه بیافرینیم و نوشتن در محدوده‌ی ژانرهای مغفول‌مانده یکی از راه‌های گسترش این جهانِ داستانی‌ست.

شما توانسته‌اید در این مسیر قدمی بردارید؛ پس «نشان سپنتا»ی هشتمین شب فیلم‌نامه برازنده‌ی شماست.

نشان سپنتای بهترین فیلم‌نامه‌ی ژانر موزیکال: افشین هاشمی و فرشته طائرپور برای نگارش خاله قورباغه

در سالی که تندیس شب فیلم‌نامه‌ی کانون فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران نام عبدالحسین سپنتا نخستین فیلم‌نامه‌نویس سینمای ایران را بر خود می‌گیرد، این «نشان سپنتا» برای نگارش متن «خاله قورباغه» به عنوان بهترین فیلم‌نامه‌ی موزیکال سال ۱۳۹۷ سینمای ایران به شما تعلق می‌گیرد.

آوازهای سینمایی فیلم‌های موزیکال بخشی از خاطرات ما هستند. ما با آن‌ها بزرگ شده‌ایم و بخشی از ذهن رؤیاپردازمان را به آن‌ها سپرده‌ایم. در سال‌های فقر سینمای ایران در این ژانر، تلاش شما برای ساختن فیلمی موزیکال و دست‌کم نگرفتن این ژانر در محدودکردنش به صرف مخاطبان کودک، غنیمتی‌ست که باید قدر آن را دانست و اجرش نهاد.

امید است این «نشان سپنتا» شما را در ادامه‌ی مسیری که پیش گرفته‌اید مصمم‌تر کند و در کارهای بعدی‌تان به شما یادآور شود که مشکل سینمای ایران فیلم‌نامه‌نویسی نیست، بلکه ذهن‌هایی ساختاریافته در اندیشه و تولید است که نمی‌خواهند ما فیلم‌نامه‌نویسان در گستره‌ای بازتر حرکت کنیم و جهان‌هایی تازه بیافرینیم و نوشتن در محدوده‌ی ژانرهای مغفول‌مانده یکی از راه‌های گسترش این جهانِ داستانی‌ست.

شما توانسته‌اید در این مسیر قدمی بردارید؛ پس «نشان سپنتا»ی هشتمین شب فیلم‌نامه برازنده‌ی شماست.

نشان سپنتای بهترین فیلم‌نامه‌ی ژانر جنگی: محمدعلی و حامد باشه‌آهنگر برای نگارش سرو زیر آب

در سالی که تندیس شب فیلم‌نامه‌ی کانون فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران نام عبدالحسین سپنتا نخستین فیلم‌نامه‌نویس سینمای ایران را بر خود می‌گیرد، این «نشان سپنتا» برای نگارش متن «سرو زیر آب» به عنوان بهترین فیلم‌نامه‌ی ژانر جنگ سال ۱۳۹۷ سینمای ایران به شما تعلق می‌گیرد.

می‌گویند «سینمای دفاع مقدس» تنها ژانر بومی سینمای ایران است. شما در «سرو زیر آب» نه‌تنها این مسیر را غنا بخشیده‌اید، بلکه فقط به این مهم اکتفا نکرده‌اید و جدا از طرح رشادت و ایستادن برای وطن، به مفهومی جهانی‌تر هم پرداخته‌اید که شاخصه‌ی اصلی مهم‌ترین آثار سینمای جنگ این سال‌های جهان است: صلح‌طلبی و ایستادن اقوام دوشادوش هم برای داشتن جهانی عاری از جنگ‌.
امید است این «نشان سپنتا» شما را در ادامه‌ی مسیری که پیش گرفته‌اید مصمم‌تر کند و در کارهای بعدی‌تان به شما یادآور شود که مشکل سینمای ایران فیلم‌نامه‌نویسی نیست، بلکه ذهن‌هایی ساختاریافته در اندیشه و تولید است که نمی‌خواهند ما فیلم‌نامه‌نویسان در گستره‌ای بازتر حرکت کنیم و جهان‌هایی تازه بیافرینیم و نوشتن در محدوده‌ی ژانرهای مغفول‌مانده یکی از راه‌های گسترش این جهانِ داستانی‌ست.

شما توانسته‌اید در این مسیر قدمی بردارید؛ پس «نشان سپنتا»ی هشتمین شب فیلم‌نامه برازنده‌ی شماست.

نشان سپنتای بهترین فیلم‌نامه‌ی ژانر اکشن: محمدحسین مهدویان و ابراهیم امینی برای نگارش لاتاری

در سالی که تندیس شب فیلم‌نامه‌ی کانون فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران نام عبدالحسین سپنتا نخستین فیلم‌نامه‌نویس سینمای ایران را بر خود می‌گیرد، این «نشان سپنتا» برای نگارش متن «لاتاری» به عنوان بهترین فیلم‌نامه‌ی اکشن سال ۱۳۹۷ سینمای ایران به شما تعلق می‌گیرد.

«لاتاری» بازگشت قهرمان حق‌طلب را به سینمای ایران نوید داد و استقبال مردم از این قهرمان یادآور شد که ژانر اکشن توان بازتولید در قالب‌های جدید را برای سینمای ایران دارد. تلاش شما برای حرکت در قواعد ژانر و تلفیق خط‌های اصلی دو ژانر اکشن و وسترن در فیلم‌نامه‌ی «لاتاری» نشان از تسلط شما بر نگارش در حیطه‌های ژانری دارد.

امید است این «نشان سپنتا» شما را در ادامه‌ی مسیری که پیش گرفته‌اید مصمم‌تر کند و در کارهای بعدی‌تان به شما یادآور شود که مشکل سینمای ایران فیلم‌نامه‌نویسی نیست، بلکه ذهن‌هایی ساختاریافته در اندیشه و تولید است که نمی‌خواهند ما فیلم‌نامه‌نویسان در گستره‌ای بازتر حرکت کنیم و جهان‌هایی تازه بیافرینیم و نوشتن در محدوده‌ی ژانرهای مغفول‌مانده یکی از راه‌های گسترش این جهانِ داستانی‌ست.

شما توانسته‌اید در این مسیر قدمی بردارید؛ پس «نشان سپنتا»ی هشتمین شب فیلم‌نامه برازنده‌ی شماست.

نشان سپنتای بهترین فیلم‌نامه‌ی ژانر فانتزی: محسن امیریوسفی برای نگارش آشغال‌های دوست‌داشتنی

در سالی که تندیس شب فیلم‌نامه‌ی کانون فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران نام عبدالحسین سپنتا نخستین فیلم‌نامه‌نویس سینمای ایران را بر خود می‌گیرد، این «نشان سپنتا» برای نگارش متن «آشغال‌های دوست‌داشتنی» به عنوان بهترین فیلم‌نامه‌ی فانتزی سال ۱۳۹۷ سینمای ایران به شما تعلق می‌گیرد.

کار نویسنده گفتن حقیقت در قالب هنرمندانه است و فیلم‌نامه‌ای که نوشته‌اید دقیق و کامل همین خصیصه را دارد. از حقیقت جاری بر جامعه‌ی ایران گفته‌اید اما آن را قربانی مستندنگاری نکرده‌اید، بلکه با انتخاب قالب درست ژانری، به ماندگاری اثر اندیشیده‌اید. شاید اگر «آشغال‌های دوست‌داشتنی» از همین منظر تکنیکی و ژانری دیده می‌شد، چندین سال پشت خط نمایش نمی‌ماند.

امید است این «نشان سپنتا» شما را در ادامه‌ی مسیری که پیش گرفته‌اید مصمم‌تر کند و در کارهای بعدی‌تان به شما یادآور شود که مشکل سینمای ایران فیلم‌نامه‌نویسی نیست، بلکه ذهن‌هایی ساختاریافته در اندیشه و تولید است که نمی‌خواهند ما فیلم‌نامه‌نویسان در گستره‌ای بازتر حرکت کنیم و جهان‌هایی تازه بیافرینیم و نوشتن در محدوده‌ی ژانرهای مغفول‌مانده یکی از راه‌های گسترش این جهانِ داستانی‌ست.

شما توانسته‌اید در این مسیر قدمی بردارید؛ پس «نشان سپنتا»ی هشتمین شب فیلم‌نامه برازنده‌ی شماست.

عکس از محیا گودینی