نقد جی وایسبرگ، منتقد ورایتی:

تصویر ارائه شده از اقیانوس اطلس در اولین فیلم بلند متی دیوپ، «آتلانتیک»، مسحورکننده و زیباست. ولی برای مردم سنگال که عزیزان زیادی را در امواج خروشان این اقیانوس از دست دادند، جلوه‌ای ترسناک پیدا می‌کند.

دیوپ در کنار بازیگری، چندین فیلم کوتاه نیز کارگردانی کرده و در تمام این آثار به رابطه‌ی پیچیده‌ی مردان و زنان سنگالی با وطن‌شان پرداخته. «آتلانتیک» نیز از این قاعده پیروی می‌کند اما به جای تمرکز بر روی مردان فراری از کشور، داستانش را حول زنان مانده در کشور و سختی‌هایشان شکل می‌دهد.

دیوپ در کنار بازیگری، چندین فیلم کوتاه نیز کارگردانی کرده و در تمام این آثار به رابطه‌ی پیچیده‌ی مردان و زنان سنگالی با وطن‌شان پرداخته

نتیجه‌ی نهایی شاید در تمام لحظات رضایت‌بخش نباشد ولی به خوبی توانسته سفر قهرمانش به دنیای بزرگسالان و تکیه زدن بر زنان قوی و مستقل اطرافش را نشان دهد. دیوپ و اولیویر دومانگل که در نوشتن فیلم با او همکاری کرده، به اندازه‌ی کافی اختلاف طبقاتی گسترده‌ی این کشور را در چارچوب اجتماعی نمایش می‌دهند.

هر چند بهتر است به «آتلانتیک» به عنوان فیلمی رمانتیک نگاه کرد که توانسته مخاطبش را به خوبی با شخصیت‌های فیلم پیوند بزند. دیوپ با مهارت هر چه تمام‌تر توانسته از گروه بازیگری آماتورش به بهترین شکل بازی بگیرد و شخصیت‌هایی سه بعدی و باورپذیر خلق کند.

نقد پیتر بردشاو، منتقد گاردین:

«برخی خاطرات، طالعی نحس‌اند» این‌ها گفته‌ی شخصیت اصلی فیلم شاعرانه و تفکربرانگیز متی دیوپ، کارگردان «آتلانتیک»، است. هر چند آتلانتیک یک فیلم نیمه مستند معمایی با عناصر ماوراءالطبیعه است و از موضوعاتی که می‌خواهد در مورد جهان امروزی مطرح کند، نمی‌گریزد.

داستان ابتدا آشنا به نظر می‌رسد؛ روایتی از مهاجران روی قایق و سیاست‌های جنسیتی. شخصیت اصلی، آدا، زنی جوان و باهوش است که در داکار، پایتخت سنگال زندگی می‌کند. هر چند او خواستگاری از یک خانواده‌ی مرفه و ثروتمند دارد و قرار است به زودی ازدواج کند، اما او عاشق مرد دیگری‌ست: سلیمان، کارگری که چند ماهی‌ست حقوقش به تعویق افتاده و در تلاش برای فرار از زندگی فقیرانه‌اش است. نکته‌ی جالب این که آدا خود در آستانه‌ی زندگی بهتری قرار دارد که سلیمان قادر به فراهم کردن آن نیست. اما چیزی که آدا از زندگی می‌خواهد، فرسخ‌ها با این زندگی لوکس فاصله دارد.

آتلانتیک شاید بی‌نقص نباشد، اما تلاش دیوپ برای خروج از فضای رئال این قبیل داستان‌ها و در عین حال تبدیل نشدن داستان به یک دنیای جادویی کلیشه‌ای را تحسین می‌کنم

آتلانتیک شاید بی‌نقص نباشد، اما تلاش دیوپ برای خروج از فضای رئال این قبیل داستان‌ها و در عین حال تبدیل نشدن داستان به یک دنیای جادویی کلیشه‌ای را تحسین می‌کنم. فیلم او در عین رمانتیک بودن، یک معمای جذاب و اغواگرانه است.