رضا کیانیان در کارگاه آموزشی «بازیگری» بازیگران را به سه دسته تکنقش، چندنقش و همهنقش تقسیم کرد و درباره ویژگیهای هر دسته توضیح داد.
به گزارش ستاد خبری سیوششمین جشنواره جهانی فیلم فجر، کارگاه آموزشی «بازیگری» در ادامه کارگاههای «دارالفنون» سیوششمین جشنواره جهانی فیلم فجر با حضور رضا کیانیان بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون جمعه ۳۱ فروردین در پردیس چارسو برگزار شد.
کیانیان درباره مباحثی که میخواهد در کارگاه بازیگری مطرح کند، گفت: «پیش از این که به این کارگاه بیایم از آقای مازیار میری پرسیدم که دانشجویان این کارگاه قصد دارند در سینما چه کاره شوند تا در آن مورد با شما صحبت کنم و آقای میری گفت که بیشتر قصد دارید فیلمساز شوید. البته می دانم چندنفر از شما به بازیگری علاقه مند هستند.»
او ادامه داد: «اگر شما بخواهید هر مطلبی در مورد کارگردانی و بازیگری را خوب بفهمید، حتا مسائل شخصی که در زندگیتان هست، ابتدا باید در موردش بنویسید و وقتی آن را نوشتید تازه متوجه میشوید که چقدر باید روی آن کار کنید. همین موضوع باعث شده تا به امروز پنج کتاب در مورد بازیگری بنویسم.»
کیانیان با تاکید براینکه بیشتر قرار است از منظر هدایت بازیگر توسط کارگردان در این کارگاه صحبت کند، گفت: «شما باید بدانید که چه مراحلی را طی کنید یا از چه زوایایی نگاه کنید تا بتوانید بازیگر مورد نظرتان را انتخاب کنید. قاعدتن بازیگر از طرف تهیهکننده و کارگردان انتخاب میشود. پس بازیگری انتخاب میشود که به او میگویند چه کاری انجام دهد و چه بگوید.»
کیانیان ادامه داد: «اما آیا این انتخابشدن به معنی این است که بازیگر نباید کار دیگری انجام دهد؟ به همین دلیل است که برخی از کارگردانان با بازیگرانشان شبیه به عروسک برخورد میکنند. در نتیجه برای بازیگرشان بازی میکنند و منظورشان را به این شکل به او نشان میدهند. وقتی بدین شکل رفتار میکنند، قاعدتن بازیگری را به عنوان یک هنر مستقل نمیشناسند و فیلمشان بد میشود. چون همه بازیگرها به یک شکل بازی خواهند کرد؛ شبیه به کارگردانشان.»
بازیگر «خانهای روی آب» با اشاره به روبر برسون کارگردان فرانسوی و عباس کیارستمی کارگردان ایرانی گفت: «برخی از کارگردانان همانند برسون و کیارستمی از بازیگران حرفهای برای ساخت فیلمهاشان استفاده نمیکنند. آنها معمولن بازیگرانی را انتخاب میکنند که اصطلاحن «نابازیگر» خوانده میشوند و البته چندین ماه با آنها کار میکنند تا بتوانند فیلمشان را با حضور آنها بسازند. در واقع آنها به نوعی بازیگر را شکار میکنند.»
کیانیان در مورد نحوه برخوردش با فیلمنامههایی که میخواهد بازی کند، گفت: «وقتی یک فیلمنامه به من میدهند، آن را میخوانم و هیچ تصمیمی در مورد بازیگری آن نمیگیرم و مانند کسی که از بیرون دارد به فیلمنامه نگاه میکند، به آن نگاه میکنم چون هر تصمیمی که در اولین برخوردم با فیلمنامه بگیرم احتمالن اشتباه است چون هنوز دنیای کارگردانم را نمیشناسم و ابتدا باید ببینم که کارگردانم چه نظری دارد، وقتی دنیای او را شناختم، می توانم خودم را وارد دنیایش کنم.»
او بازیگران را به سه دستهی تکنقش، چندنقش و بازیگران همهنقش تقسیم کرد و توضیح داد: «بازیگران تکنقش بازیگرانی هستند که تنها میتوانند یک نقش را بازی کنند و سینمای تجاری بسیار به آنها نیاز دارد همانند بروس ویلیس، هریسون فورد، جکی چان و… . مثلن فورد همیشه نقش قهرمانی را بازی میکند که میخواهد بشریت را نجات دهد و به خانوادهاش هم علاق مند است. در واقع تماشاگران هم دوست دارند این بازیگران را در این نقشها ببیند و به همین دلیل به تماشای فیلمهای این نوع بازیگران می روند.
کیانیان درباره بازیگران چند نقش گفت: «این نوع بازیگران میتوانند طیف محدودی از نقش های متفاوت را بازی کنند اما این نقشها در جایی تمام میشوند و مرزی هست که آنها نمیتوانند از آن عبور کنند. در واقع آنها در سینما برای خودشان پرسونایی میسازند مانند آل پاچینو، رابرت دنیرو و مارلون براندو.»
او دربارهی بازیگرانی که از عهده همه نقشی برمیآیند، بیان کرد: «این بازیگران که تعدادشان بسیار کم است و به ندرت به ستارگان سینما تبدیل میشوند، می توانند از خودشان، غرایز و احساساتشان جدا شوند و از بیرون به نقش نگاه کنند مانند تام هنکس، کوین اسپیسی، داستین هافمن، آنتونی هاپکینز و… .»
کیانیان در پایان تاکید کرد: «نوشتن میتواند به شما کمک کند که از زندان غرایز و احساسات خودتان جدا شوید و از بیرون خودتان را ببینید و نقد کنید.»
بیشتر ببینید:
کارگاه فیلمنامهنویسی نغمه ثمینی | لینک تماشا